วันศุกร์ที่ 28 กันยายน พ.ศ. 2550

พยายามอัพไดฯ ให้ไวขึ้น




23-9-50

วันอาทิตย์สีแดง (เลียนแบบ eye eye ซะหน่อย^^)
วันนี้ ผักหวาน ได้ชิงช้าใหม่คะ
อิอิ จริง ๆ ก็ไม่ใหม่เลยคะ ไม่ใหม่
เป็นชิงช้า ที่อิป้อ ทำให้ พี่ผักบุ้ง ตอนพี่ผักบุ้ง เด็ก ๆ


ชิงช้า ผูกใต้ต้นมะม่วง  ทำง่าย ๆ
อิป้อ ใช้เหล็กตัวซี มาดัดแปลง ทำเป็นที่นั่งเล็ก ๆ
แล้วใช้เชือก ร้อย ผูก กับ กิ่งมะม่วง หน้าบ้านคะ

อย่างที่บอก เดิมเป็นของพี่ผักบุ้ง มันจึงสูงหน่อยคะ
แต่ ผักหวาน มักจะชอบ มานั่งเล่น บ่อย ๆ

วันนี้ แม่เห็น อิป้อ (เหมือนจะ)ว่าง ๆ
เลยบอกว่า  หาเชือก มาทำชิงช้า ให้ผักหวาน ใหม่ดีมั๊ย
ให้มัน เตี้ย ลงมาอีกหน่อย ให้ขา ของผักหวาน ถึงพื้น
เวลาผักหวานเล่น จะได้ สวิง เอง ไม่ต้องให้คนอื่นช่วยผลัก
(แบบว่า คนผลัก ขี้เกียจ ผลัก อะ)


อิป้อ  บอก ได้เลย จัดให้
แต่ว่า ไม่ได้ หาเชือกใหม่ หรอกคะ
พอดีเชือก อันเดิม ยาวพอ อิป้อ ก็แค่ ปรับระดับเชือก
แล้วมัดใหม่ ให้ แน่น เท่านั้นเอง
 
ผักหวาน ก็ได้ชิงช้าใหม่แล้ว
ทีนี้ ก็ สวิง เอง ให้เต็มที่ เลยนะ ลูกสาว ...
(ตอนที่ทำชิงช้า กันนี้ พี่ผักบุ้ง ไม่อยู่คะ ไปเรียนไวโอลิน)


และนี่ก็ของใหม่ ผักหวาน แต่เป็นมรดก จากพี่ผักบุ้ง อีกชิ้นหนึ่ง
จักรยาน คันเล็กคะ รูปซ้ายมือ เป็นพี่ผักบุ้ง ตอน 2 ขวบ นิด ๆ
อยู่ในชุดนักเรียนแล้ว ชูสองนิ้ว บนจักรยาน ที่หน้าบ้าน
รูปขวา ก็ ผักหวาน ตอน ไม่กี่วันที่ผ่านมา


ไม่น่าเชื่อว่า เวลา 10 กว่าปี จะไว ได้ขนาดนี้
ผักหวาน โต ทัน สามารถ ใช้ มรดก ของพี่ผักบุ้งได้

 
24-9-50

เช้าวันจันทร์นี้  office  เรา  ได้ให้การต้อนรับ Big boss
Big จริง ๆ คะ รับรอง พร้อมคณะ จาก บางกอก
ซึ่งเดินทางมา (แบบเงียบ ๆ)  เพื่อสืบหาข้อเท็จจริง (บอกไม่ได้คะ)
แต่ พวกเราชาวเชียงราย เอาใจช่วย ให้สำเร็จคะ สาธุ..

เพื่อเจ้านายเรา (ที่เป็นหัวเรือใหญ่ ในเรื่องนี้)
เพื่อหน่วยงานเรา
และที่สำคัญที่สุด
เพื่อ  ความถูกต้อง  คะ


เมื่อคณะของ Big boss มา เฉพาะกิจ แต่
ก็ได้แวะเยี่ยม ซักถาม  ถึง การปฏิบัติงาน ดูสถานที่ทำงาน ฯลฯ

การมาของ Big boss ครั้งนี้  ทำให้ งานประจำของเรา
ที่เราคิดว่า หนักหนา เหนื่อย  ดูเป็นเรื่องเล็กน้อยไปเลยคะ
เพราะ Big boss  ได้ซักถาม และ รับฟัง ให้คำแนะนำ
เกี่ยวกับ งานที่ทำ  อืมมม..  รู้สึกดีมากคะ

อีกที  ขอให้ทุกอย่างสำเร็จ ถูกต้อง อย่างที่ควรจะเป็น คะ


ข้ามมาช่วงเย็น เย็นนี้ พี่ผักบุ้ง ไม่มีเรียนพิเศษคะ
แต่ พี่ผักบุ้ง  ได้โทรมาหาแม่ ตอนซัก 4 โมงเย็น
บอกว่า ต้องไป ทำสรุปโครงงาน ฯลฯ  ที่บ้านเพื่อน
(ที่เดิม ที่ไปเมื่อวันเสาร์ ที่แล้ว)

โดยจาไป กับ รถเพื่อน ที่มารับกลับบ้านเลยคะ
ถ้าเสร็จแล้ว จะโทรหา ให้มารับคะ
OK  ค่า  ได้เลย คนจ๋วย
ดังนั้น เย็นนี้  ออกจาก office  รับผักหวาน ก็ กลับบ้านกันเล้ยยย

พอถึงบ้าน ยังไม่ทันเข้าบ้านเลยจ๊ะ
ก็เจอ ป้าติ๋ม  (ข้างบ้านรั้วเดียวกัน)  กำลังจะซ้อนมอไซด์
สาว กระแต (แฟนสาวของลูกชายคนเดียวเธอคะ^^)
เพื่อไป โรงบาล  หา ลูกชาย
 
ก็เลย ไต่ถาม กันไป  ได้ความว่า  พี่โน้ต
เข้า โรงบาล  วันนี้  เพื่อเตรียม ผ่าตัด ฝีที่ตูด อิอิ
คุงหมอนัดผ่า วันพุธ  แต่ ให้ admit  วันนี้
ปามาณ  นอน กินยา งดอาหารหนัก
(เพราะ พี่โน้ต อ้วน น้ำหนัก เฉียดดร้อย แล้ว)

แล้ว ลุงนพ ก็ไปราชการ ยังไม่กลับ
มาสด้า 3  ก็ จอดอยู่  กระบะ นิสสัน ก็ จอดอยู่
ป้าติ๋ม ขี่เป็นแต่จักรยาน คะ ^^”
เลย ต้องซ้อน มอไซด์ กันไป จะเอาของ ไปไว้ที่ โรงบาล ด้วย

เราก็เลยบอก รอหน่อย ได้มั๊ย ป้าติ๋ม แป๊ป นึง
เก็บของเข้าบ้านก่อน  แล้วเดี๋ยวออกไปพร้อมกัน
เพราะ ต้องออกไปรับ ผักบุ้ง อยู่แล้ว  ให้ กระแต
ขี่ มอไซด์  ไปหาพี่โน้ต ก่อน น่อ !


เก๊าะ เป็นอันตกลง ตามนี้
เก็บของ ล้างหน้า ล้างตา กันแป๊ป
ก็พากัน ออกบ้าน อีกรอบ
ขับรถไปถึง ประมาณ 4แยก แม่กรณ์
พี่ผักบุ้ง ก็โทรมา บอกเสร็จเรียบร้อยแล้วคะ

ก็เลย ไปรับ พี่ผักบุ้ง แถว หลัง ว.อาชีวะ
แล้ว ก็ ไปหา พี่โน้ต ที่ โรงบาล
เอาของ ลง ให้พี่โน้ต ที่ห้อง นั่งพูดคุย ซักถาม กัน พักใหญ่ ก็ กลับ
เพราะ พี่ผักบุ้ง ยังไม่ถึงบ้านเลย กัว พี่ผักบุ้ง หิวข้าว

และพี่ผักบุ้ง บอก มีต้องทำข้อสอบ Pre test  ส่งพรุ่งนี้ด้วยนะแม่
พร้อมบ่น ว่า ครู นะให้ข้อสอบมาทำช้า เค้าส่งมาตั้งนานแล้ว
ให้มาทำช้า แล้ว ยังเก็บเร็วอีก บางคน มี ร้องทุกข์
คุณครู ก็มีขู่ว่า จะส่งทีหลังก็ได้ แต่ส่งเอง แล้วข้อสอบหาย
ไม่ถึงมือกรรมการ  ไม่รู้ด้วยนะ

พี่ผักบุ้ง ผู้เชื่อฟังคำสั่งคุงครู อย่างเคร่งครัด
จึงต้องเหนื่อย มากเป็นพิเศษ (สงสารลูกสาวสุดสุด)


กลับถึงบ้าน พี่ผ้กบุ้ง กินข้าว อาบน้ำ เสร็จ ก็ ปาเข้าไปเกือบ 3 ทุ่ม
ไอ้ข้อสอบ นะ มี 2 วิชา คือ วิทย์ กะ คณิต
พี่ผักบุ้ง ทำวิทย์ เสร็จ 100 ข้อ  ก็ สี่ทุ่มกว่าแล้ว

เดินมาบอกแม่ ว่า แม่ หนูง่วง มากเลย อะทำไงดี
ก็เลยบอกลูกไปว่า งั้น นอน พัก เอาแรงก่อน พรุ่งนี้ ค่อยว่ากันใหม่ 
25-9-50
ตีห้า  ก็ ลองปลุก พี่ผักบุ้ง(ครั้งที่ 1)
เพราะ กะ ว่า คงไม่ตื่นหรอก นอนก็ดึก ซะขนาดนั้น
ก็เลย ปล่อย ให้นอนต่อ อีก 10 นาที

ตีห้า 15 นาที  ปลุก พี่ผักบุ้ง เป็นครั้งที่ 2
แถมครั้งนี้ มีบอก ว่า เดี๋ยวทำไม่ทัน นะ
ได้ผล เธอจึงลุกขึ้น พร้อมใบหน้า ที่งอหงิก เล็กน้อย ถึงปานกลาง
พร้อม คำบ่น ว่า ง่วงงงง อยาก นอนนนนน

อดทน ไว้ ลูกสาว นี่แค่ จิ๊บ ๆ ของชีวิต นะลูก

ก็ หา น้ำเย็น กะ แบรนด์ ให้ ผักบุ้ง ดื่ม ก่อน ทำข้อสอบ
เพื่อ จะได้ตื่นตัว สมองโปร่ง มั่ง
เหลือวิชาคณิต  80  ข้อ

พี่ผักบุ้ง เก็บของ ลงมา อาบน้ำ ตอนประมาณ 6 โมง ครึ่ง
เจอหน้าแม่ที่บันได บอก โค ต ร ....  ยากส์ .....
แม่ก็เลยบอก แล้ว เป็นไง ทำเสร็จ ทำได้ มั๊ยละ
พี่ผักบุ้ง ก็บอก  ข้อ แรก ๆ ก็ ได้อยู่ หลัง ๆ อย่างที่บอกอะแม่
โค ต ร ...  ยากส์ ....
OK  เสร็จ ก็ดีแล้ว ว่ากันไป เน๊อะ

และ พี่ผักบุ้ง บอกวันนี้ ต้องมีเจ็บตัวอีกอะคะ
เพราะ ที่โรงเรียน มีฉีดวัคซีน คอตีบ ให้คะ
อืมมม จำได้ลาง ๆ  ว่าเคยมีแบบสอบถามมา
ให้ผู้ปกครองว่า จะให้เด็กรับ วัคซีน ที่โรงเรียนมั๊ย

ตอบไปว่า ตกลงให้รับ
อืมมม  เพิ่งมาฉีดตอนนี้
พี่ผักบุ้ง บอก เจ็บบบบ มากกกก แม่ ^^”

แถมมีเล่า บางคนเลือดไหล ด้วย
แต่บางคน ก็ไม่ร้องซักแอะ
บางคน ก็ร้องตั้งกะ ได้ยินประกาศ ให้ลงไปฉีด
แต่ผักบุ้ง ไม่ร้อง  ไม่ลีลา  แต่บอกอย่างเดียวว่า เจ็บบบบ

26-9-50

วันนี้ เจ้านาย มีประชุม (เฉพาะกิจ ทั้งวันเลย)
หลังจาก Big boss  จาก บางกอก  กลับไปแล้ว เมื่อเย็นวันที่ 25
วันนี้ (26-9-50)  เจ้านายใหญ่  ก็เรียกประชุม หัวหน้าศูนย์ฯ ทั้งหมด
ไม่รู้ เรื่องไร กัน เพราะ เป็นการเรียกประชุม เฉพาะกิจ

กว่าจะรู้ ก็ เป็นอาทิตย์หน้า นู่นแนะ
เพราะ เย็นนี้  เจ้านายเรา ก็จะโกอินเตอร์
ไปต่างประเทศคะ  ลูกน้อง มี บอก อย่าลืม ถ่ายรูป สวย ๆ
มาให้ดูเยอะๆ  พร้อม ของฝาก ด้วยเน้อ ฮา...

 
แต่เจ้านายบอก จะได้เที่ยวป่าวไม่รู้ ไปประชุม ทำงาน ฯลฯ
กลับมาอีกทำงานอีกที วันที่ 2 ตุลา  คะ

เจ้านายประชุม  ลูกน้อง ก็ ลั้น ลา  ^^
ก็ทำงาน กันไป คะ แต่ มันนะ บอกไม่ถูก เวลาเจ้านายไม่อยู่
มันจะดูร่าเริง กัน กว่า ปกติ ว่ามั๊ยคะ?

ซัก 4 โมง  ป้าติ๋ม โทรเข้ามือถือ บอก
วันนี้ พี่ผักบุ้ง เรียนพิเศษ ป่าว
พอดี ตอนนี้ ป้า อยู่ โรงบาล  ถ้า มารับ ผักบุ้ง ป้าขอติดรถกลับบ้านด้วยสิ

ก็คุย กันคะ  ได้ความว่า พี่โน้ต ผ่าเสร็จ แล้ว ตอนนี้
แล้ว วันนี้ กระแต มีสอบ อาจมา หา พี่โน้ต ช้า
ก็เลยว่า จะกลับ กะ เรา ด้วย ก็ บอก ได้เลย ป้า เดี๋ยวแวะรับ
แล้ว แวะเยี่ยม พี่โน้ต อีกที ด้วย หลังจากผ่าตัดแล้ว

ตอนเย็น ออกจากบ้าน รับพี่ผักบุ้ง
พี่ผักบุ้ง เลิกเรียนพิเศษ เวลา 6 โมงครึ่ง คะ
แต่ ช่วงนี้ คงใกล้ หน้าหนาวแล้ว
หกโมงครึ่ง จึง มืดดด แล้วค่า
 
รับพี่ผักบุ้ง เสร็จ ก็ แวะหา พี่โน้ต ที่ โรงบาล
โอ.. พี่โน้ต หน้าตาแจ่มใส มาก คะ
กินอาหาร ฝีมือ ป้าติ๋ม เรียบร้อยแล้ว
บอก อาหาร โรงบาล ไม่หร่อย

ก็คุยกัน อยู่พักใหญ่  ก็กลับบ้าน ค่า
วันนี้ พี่ผักบุ้ง ขอนอนเร็ว บอก ชดเชยเมื่อวาน
ได้เลย  แม่ชอบ เพราะ อยากให้ ลูก ได้นอน เยอะ ๆ
พักผ่อน เยอะ ๆ นะ ลูก จะได้หายเหนื่อย และสดใส ร่าเริง


27-9-50

เช้ามืดวันนี้  ฝนตกอีกแล้วค่า
แต่ตกไม่หนัก เหมือนหนก่อน  ตกแบบปรอย ๆ  ตกไปเรื่อย ๆ
เรียก กันว่า ฝนขี้เกียจ  เหมาะกับ บรรยากาศการทำงาน เลยวันนี้
ก็ เจ้านายไม่อยู่  ลูกค้า ก็ไม่มี  การงาน ก็เป็นปกติ
ออกจา เรื่อย ๆ  ระบบ ก็ ติด ๆ หลุด
ทีนี้ เวบ นอก งี้ วิ่งฉิว เฮ้อ!


ตอนใกล้เลิกงาน เจ้านาย โทรมาเช็ค เอ๊ย! โทรมาถาม
ว่ามีไรด่วนมั๊ย เหตุการณ์ทั่วๆ ไป เป็นไงมั่ง
ก็เลย บอก ปกติดี  แต่มีเรื่องรอ เจ้านาย ตัดสินใจ อยู่

เย็นนี้ พี่ผักบุ้ง ไม่มีเรียนพิเศษ
แต่ อิป้อ โทรบอก ให้ไปรับ ทั้ง 2 ผัก เอง เน้อ
ตอนนี้ ติดภารกิจ อยู่ ที่บ้าน เฮ้อ!

อากาศขมุกขมัว ฝนขี้เกียจ ตกเกือบจะทั้งวันแบบนี้
จะมีภารกิจ อาไร้ เฮ้อ(อีกซักที)
ก็ ไปรับ พี่ผักบุ้ง ก่อน เสร็จแล้ว ก็รับผักหวาน
ก่อนกลับบ้าน ชวนผักบุ้ง แวะ Big C ซื้อหนมไปกินหน่อยดีกว่า
ออกจาก Big C  พี่ผักบุ้ง บอกอยากกินบัวลอย ป้าติ๊ก
ก็ Ok เลย แม่ก็อยากกิน ไม่ได้กินนานแระ
ก็ ขับรถวน ไปซื้อบัวลอย ที่ ไนท์บาร์ซาร์ อีกที


 
กว่าจะเข้าบ้าน ก็ มืดดดด อิป้อ มีโทรตาม
ถึงบ้าน อ้าวลุงนพ กลับจากราชการแล้ว
อืมมม  ดีแระ ป้าติ๊ม จะได้ไม่ต้องซ้อน มอไซด์ เน๊อะ
พี่โน้ต ก็คงออก โรงบาล ได้ ลุงนพ บอก ไม่น่าเกินวันเสาร์นี้

ก็ ทักทาย กันนิดหน่อย ก็เก็บของเข้าบ้าน
พี่ผักบุ้ง ก็รีบปั่นงาน ที่คุงครูสั่งมา นิดหน่อย
แม่ก็ เตรียม มื้อเย็น ให้ พี่ผักบุ้ง จัดการผักหวาน
เข้าสู่ โหมดปกติ ของ แม่บ้านผู้ยุ่งเหยิง ต่อไป

อืมมม  ในที่สุด ก็ อัพ ไดฯ  ได้ทันวัน ไม่วิ่งตามวันมากเกินไป ดีใจดีใจ ค่า
ขณะนี้ เวลา ตี 5 กะ สี่สิบนาที ของ วันที่ 28 กันยายน 2550
อากาศ ที่บ้าน ไม่เย็นมาก เหมือนช่วง 4-5 วัน ที่ผ่านมา
แต่ พระพิรุณ คะ เริ่มเทกระหน่ำ ลงมาอีกแหล่ง
วันนี้ ตกหนักซะด้วย ไม่ใช่ฝนขี้เกียจแบบเมื่อวาน
 
ขอปิดท้าย ด้วย ประโยค ภาษาอังกฤษ ที่ คัดมาจาก
หนังสือ เข็มทิศชีวิต  ของ  ฐิตินาถ ณ พัทลุง
และ รบกวน ช่วยแปล ให้ ด้วย คะ ^^”

It is never too late to give up your prejudices

และ ให้ ทุก ๆ ท่าน มีความสุข ในทุก ๆ วัน นะคะ
^^ สวัสดี และ ขอบคุณ ค่า ^^

วันอังคารที่ 25 กันยายน พ.ศ. 2550

ส่งคำขอบคุณและความระลึกถึง



เมื่อ สัปดาห์ก่อนนู้นนน   (10-9-50)

เพื่อนสาวคนสวย จาก ศูนย์ฯ ห้าแยก
ฝาก หนังสือ เล่มนึง มาให้อ่านคะ ชื่อหนังสือคือ
เข็มทิศชีวิต ของ ฐิตินาถ ณ พัทลุง
หลายคน คงเคยได้อ่านมาแล้ว
เพราะ เล่มที่เพื่อนสาวส่งมาให้อ่าน
เป็นการพิมพ์ครั้งที่ 50 แล้ว


พอรับมาแล้ว ก็ เปิดอ่าน คำนิยม
และ หน้าสุดท้าย ที่เกี่ยวกับ ผู้เขียน

อืมมม อ่านเสร็จ จำได้ลาง ๆ ว่า
เคยอ่าน บทสัมภาษณ์ เกี่ยวกับ นักเขียน ผู้นี้มาแล้ว
และ เมื่อไม่นานมานี้ ก็เห็นเธอ มาออกรายการให้สัมภาษณ์
เกี่ยวกับ สิ่งที่เธอทำ เธอประสบมา ทางช่อง TITV



น่าสนใจมากทีเดียวคะ ประวัติของผู้เขียนคนนี้
จากคำนิยมของ ท่านหนึ่ง บอกไว้ว่า

เธอผู้ซึ่ง เคยดำเนินชีวิต ตาม สูตรสำเร็จ ของคนทั่วไป
แต่กลับต้องมาประสบกับวิกฤติร้ายแรงในชีวิต จนแทบเอาตัวไม่รอด
แต่เธอก็ผ่านพ้นมาได้ จนประสบความสำเร็จ
ด้วย อานิสงส์ของ สมาธิ ภาวนา หรือ ธรรมะ

 
อ่านแล้ว ดีมากเลยคะ ทำให้ได้คิดหลาย ๆ อย่าง
เกี่ยวกับ ชีวิต  ให้ คำตอบ ในหลาย ๆ เรื่อง

ขอบคุณ เพื่อนสาวคนสวย ที่พบเจอสิ่งดีดี ก็นึกถึงกัน
นี่เป็นอีกหนึ่ง ความชื่นใจ ที่ได้รับจาก เพื่อน คะ ^^


ทุกเย็นวันจันทร์ พี่ผักบุ้ง ไม่มีเรียนพิเศษ ตอนเย็น
จึงทำให้เราได้กลับถึงบ้าน ไวหน่อยคะ
อย่างวันจันทร์ ที่ 10  9 -50   ที่ผ่านมา
กลับถึงบ้าน ยังไม่มืด  อิป้อ บอก วันนี้ ได้ฤกษ์


จะเกลี่ย กรวด ที่สั่งมา เพื่อ ทำถนน ทางเดิน หลังบ้าน
เนื่องจากช่วงก่อน ฝนตกหนัก
ทำให้ หลังบ้าน มีน้ำขัง เฉอะแฉะ


งานนี้ ออกแรง ช่วยกัน 2 คน คะ ก็ อิป้อ กับ พี่เวียน (พ่อพิม)
ส่วนลุงจิ๊ด เป็นฝ่ายเสบียง ทำกับแกล้ม เอ๊ยกับข้าว รอคะ ^^”

ส่วน พี่ผักบุ้ง กับ ผักหวาน ก็ มาช่วยจ้า 2 แรง แข็งขันทีเดียว
ไม่แน่ใจช่วย หรือ ป่วน แต่ที่แน่ ๆ หนุกหนาน กันมาก โดยเฉพาะ ผักหวาน




เสาร์ที่ 15-9-50
เสาร์นี้ พี่ผักบุ้ง มีนัดทำงาน กับ เพื่อน ๆ
จึงขอหยุดเรียนพิเศษ กับ คุณครูพี่นิว คะ

หลังจาก ส่ง พี่ผักบุ้ง ที่บ้านเพื่อน แถวหลัง ว.อาชีวะ แล้ว
ก็ไป แมคโคร อิป้อ บอกจะหาซื้อของคะ

 
ใกล้เที่ยงแวะรับพี่ผักบุ้ง ที่บ้านเพื่อน
จากนั้น ก็ แวะกินก๋วยเตี๋ยว 5 บาท
กินเสร็จ นี่เลยคะ ผักหวาน จิ้มฟัน เลียนแบบพ่อ คะ
ดูรูป เพื่อความฮา ความน่ารัก แบบเพลิน ๆ นะคะ
เพราะน่าหวาดเสียวนะคะ  กัวไม้จิ้มฟันทิ่มเหงือกคะ

เช้า วันจันทร์ที่ 17-9-50
พี่ผักบุ้ง ตื่นมาพร้อมกับ ตาตุ่ย ๆ แล้วบอกว่า เจ็บ เวลาจิ้ม  ๆ ดู
ก็ยังไม่แน่ใจนักว่าเป็นอาราย
ก็อาบน้ำแต่งตัว ไปโรงเรียน เป็นปกติ

 
พอตอนเย็น อาการยังเจ็บเหมือนเดิม และดูหัวตาบวม ๆ
เลยพา พี่ผักบุ้ง แวะหาคุงหมอศรัญญา  ข้าง ๆ บ้าน เจ๊น้อง

สรุปเป็น ตากุ้งยิง  อะคะ
ระหว่างรอยา เจอป้าน้องพอดี ป้าน้องแซว พี่ผักบุ้งว่า
ไปแอบดูผักหวานโป๊ มาเหรอ ^^


ได้ยามากิน 2 ตัว แล้วก็ยาหยอดตา 1 หลอด
คุงหมอบอกว่า ถ้ายาหมดแล้ว ยังไม่หาย
ต้องกลับมาให้ คุงหมอ ใช้เข็มสะกิดออก

พี่ผักบุ้ง กัวโดนเข็มจิ้มตา เลยกินยา หยอดยา
ตามที่คุงหมอ สั่ง แบบเคร่งครัดมาก ๆ
จนกินยาครบ ตามที่หมอสั่ง ก็ ยุบคะ หายแล้ว ตอนนี้

เข้าสู่โหมดปัจจุบัน

หลังจากวันที่ฝนตกห่าใหญ่ เมื่อ 18-9-50
(เล่นเอาใจหาย ใจคว่ำ กัวน้ำท่วม)


ก็เริ่มรู้สึกว่า ช่วงดึก ๆ จนถึงใกล้สว่าง อากาศเย็น
เหมือนเข้าสู่ หน้าหนาว แล้ว อะคะ
(แต่กลางวัน ยังคงร้อนได้ใจเหมือนเดิม^^”)

อากาศแบบนี้ ทำให้ ผักบุ้ง ผักหวาน มีอาการ หายใจฟืดฟาด
เพราะคัดจมูก  และ มีน้ำมูกกันนิดหน่อย
ก็เพราะ ตอนเข้านอน อากาศยังอบอ้าว ต้องเปิดหน้าต่าง เปิดพัดลม ไว้

แต่พอ ช่วง เที่ยงคืนไปแล้ว ทุกคนหลับสนิท
อากาศข้างนอก เริ่มเย็น
หน้าต่าง ก็ไม่ได้ลุกไปปิด พัดลม ก็เปิดทิ้งไว้ ผ้าห่มก็ไม่รู้อยู่ไหน


ทำให้ตื่นมาตอนเช้า
พี่ผักบุ้ง มีถามหายาแก้ เจ็บคอ
ผักหวาน มีหายใจฟืดฟาด

เขียนมาถึงตรงนี้  สิ่งที่ขาดไม่ได้ ในไดฯ หน้านี้ ก็คือ
ต้อง ขอบคุณ  เพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ทุกท่าน ที่แวะ มาหา 2 ผัก และ
ต้อง ขอโทษ  ทุกท่าน ด้วย ที่ 2ผัก ไม่ได้แวะไปหา
แต่ ยังคงนึกถึง และ จดจำ ทุกท่าน ทุก comment  นะคะ


จริง ๆ ก็ ไม่อยากจะโทษดินฟ้าอากาศ ^^”
แต่ช่วงนี้ ที่บ้าน (อยู่นอกเมืองหรือบ้านนอก 555)
อากาศเริ่ม  เย็นนนนนนน.....
ดึก ๆ ตื่นแล้ว ก็ ไม่อยากลุกจากเตียง
ยังคงคุดคู้ นอนกอดลูกต่อไป รู้ตัวอีกที ก็ เช้าแล้ว

เลย ไม่ได้ แวะไปเยี่ยม ท่านใด
ไม่ได้ up ไดฯ ของตัวเอง

นี่ขนาด เพิ่งเริ่ม เข้าสู้ช่วง ต้นฤดู เท่านั้น
ถ้า ถึงเวลา ที่ หนาวจริง ๆ หนาวแบบเข้าไส้  แล้วยังเป็นแบบนี้อีก
สงสัย เพื่อน ๆ ชาวไดฯ คงเลิกคบ ฮา....

ดังนั้น ก่อน ที่จะไม่มีใครคบ  จึงขอเขียนไดฯ เพื่อนส่งความระลึกถึง
และ คำขอบคุณ มอบแก่ เพื่อน พ้อง น้อง พี่ ชาวไดฯ คะ


หม่าม๊าบุ๋ม  เอาใจช่วย และ เป็นกำลังใจให้ค๊า
เอาสโลแกนนี้ไปเลย “supermom can do”
หรือ “supermom ทำได้อยู่แล้ววว

คุณครูพี่นิว  คนอาไร น่ารักเจง ๆ  confirm โดย อิป้อ เจ้า !
น้องนิวจ๋า โลกเรา นอกจากจะกลม แล้วยังแคบอีกด้วย นะคะ
ขนมร้าน แฟนเพื่อนน้องนิว อร่อย มากจริง ๆ คะ ขอบอก(อีกที)
แต่กินบ่อย ๆ ม่ายด้าย เพราะนอกจากรอบเอวจะหนาขึ้นโดย
ไม่ทันตั้งตัว แล้ว กระเป๋าเราก็จะบางลง ทันตาเห็นเช่นกันเจ้า ^^
แล้วตอนนี้เจอร้านรึยังคะ อยู่ใกล้ ๆ ที่ทำงาน น้องนิวเลยนี่นา

แม่เกด คุงแม่น้องข้าวปั้น เจ้าของซูชิ กาดรินคำ เจียงใหม่
ขอบคุณมากเจ้าสำหรับความห่วงใย แล้วเรื่องน้องข้าวปั้น ต้วหน้อย
คุงแม่ทำไงต่อค๊า   แต่พัฒนาการอย่างอื่น ของน้องก็เป็นไปตามวัย
สดใส ร่าเริง นะเจ้า ถ้างั้น ก็ไม่น่าห่วงเท่าไหร่นะคะ

น้องติ้ม แม่ 2ปกต  เอาไว้ รอหนาว ๆ สุด ๆ ค่อย พา 2 ปกต มาบ้านอีกนะคะ

น้องบั๊ม แม่น้องอิ๊งค์ ปลาสลิด หย่อย ๆ มากจ้า (บอกอีกแล้ว)

พี่ต๋อย พี่สาวคนสวยใจดี แห่ง นครศรีฯ  รูปถ่ายสวยยยย มากคะ
แล้วก็ตัวหนังสือในไดฯ ที่ทำจาก โฟโต้ช็อบ ก็เก๋ไก๋ มาก สมกับ
เจ้าของไดฯ เลย นะคะ ขอบคุณอีกที คะ สำหรับความห่วงใยที่มีให้กัน

น้องชมพู่  ขอบคุณคะ ที่แวะมาหา 2 ผัก และ
ขอบคุณสำหรับความห่วงใย ที่มีให้ 2ผัก
2ผัก ก็ยังคิดถึง น้องชมพู่ เหมือนกันค่า เป็นกำลังใจให้เช่นกันคะ

คุณแม่น้องโชกุน  อืมมม  เริ่มหาโรงเรียน ให้โชกุน เหมือนกันแล้ว
มาลุ้น ๆ กัน นะคะ ว่า โชกุน กับ ผักหวาน จะได้เข้าโรงเรียนไหน ^^

น้องอะตอม / แม่เอ๋ (แม่น้องศีล)  /  แม่น้องต้นตาล  ขอบคุณมากคะ
ที่แวะมาหา 2 ผัก เสมอ แต่ 2ผัก ยังไม่ได้แวะไปส่ง ment ให้เลย
ขอโทษด้วยคะ  แต่ ไปแน่ คะ อาจช้าหน่อย

น้องนก  คนน่ารัก มากมาย ได้รับแล้วคะ โปสการ์ด สวย  ๆ จาก ลาว
ขอบคุณมากคะ ที่ นึกถึง 2ผัก อยู่เสมอ ๆ  2ผัก ก็ คิดถึง พี่นก เช่นกันคะ


อาจารย์ พี่พิม ณ ภูเก็ต  ขอบคุณเช่นกัน ที่คอยห่วงใย
และมาตาม ให้ up ไดฯ  และอย่าลืม ดูแลสุขภาพ ด้วยคะ พี่พิม

แม่เอื้อย  คนน่ารัก หน้าเด็ก จิตใจดี อารมณ์ดี  ขอบคุณมากมาย
สำหรับ ทุก ๆ เรื่อง แม่เอื้อย เป็นคนที่เริ่ม หยิบยื่นมิตรภาพ ผ่าน
ที่คาดผม 2 อัน สำหรับ 2ผัก ประทับใจมาก คะ ^^

คุณนุช มนนา-ยอง  เจ้าของชาข้าวบาร์เล่ย์ ที่เปี่ยมไปด้วยคุณภาพ
ที่ผักหวาน กิน มาตั้งกะ 6  7 เดือน จน ทุกวันนี้  ทำให้
ผักหวาน แข็งแรง สดใส ฉลาด อารมณ์ดี  และขอบคุณมาก
เลยคะ คุณนุช สำหรับ ชุดคิตตี้ สีชมพู  ผักหวาน ใส่แล้ว อวบอั๋น มากค่า ^^


ครูนิค knr คนน่ารัก สวย เก่ง ใจดี  รูปถ่าย สวย ๆ ของ 2ผัก ที่มีเก็บไว้
โดยฝีมือถ่ายภาพ ของ ครูนิค  ใครเห็น ใครก็ชม ใครมาบ้าน เป็นต้องเอามาอวดคะ

ครูอาร์ กะ ใบบัว คุณครูสอนคณิตศาสตร์ คนเก่ง ของ พี่ผักบุ้ง
เก่งมาก เลย จริง ๆ  แถมลูกสาว ก็เก่ง พูดเก่ง น่าร๊ากกกกก
ขอบคุณมากคะ ครูอาร์ ที่เสียสละเวลา ขับรถมาตั้งไกล
เพื่อ มาสอน เด็ก ๆ   น่ารักจริง ๆ เลย 
น้องปัท ณ เวียนนา / คุณเอ๊ะ คนสวยอารมณ์ดี / คุณน้องยุ้ย ณ เชียงใหม่
คุณนุ่น แม่ปิมปัน / น้องวี  ผู้ชายที่ถ่ายรูปสวยมากกกกก / คุณอ้อย แม่น้อยธัยน่า
พี่ตา กับ eye eye  / คุณ จจ  / คุณแม่น้องฟูจิ / คุณแม่น้องข้าวปั้น      onigirii
น้องจั๊ก ณ สันกำแพง เจียงใหม่ / น้องลูกหว้า / คุณ MaeBaanSaow
ขอบคุณสำหรับความห่วงใย และ ทุก ๆ ความรู้สึก ที่ส่งถึง ban2pak
ผ่านตัวหนังสือ ในกล่อง คอมเมนท์  เป็นสิ่งที่น่ายินดี และ ชื่นใจมากคะ

คุณแม่พี่น้อย น้องลูกน้ำ ไทโยจัง ซากุระจัง ณ แดนปลาดิบ ญี่ปุ่น
บ้านนี้ ก็ มี ความระลึกถึง มีของฝากจากแดนไกล ให้ 2 ผัก
ขอบคุณมากคะ  หลัง ๆ มานี้ อาจแวะเวียนไปหาได้ไม่บ่อย
แต่ ไปตามอ่าน หมดแล้วนะคะ ^^


น้องหยง และ ป๋าตีฟ ณ บางกอก  2 คนนี้ ก็ใจดีมากมาย
มีของฝาก ให้ 2 ผัก หลายคราว รองเท้ากีฬา ผักบุ้ง ยังคง
ใส่ไปโรงเรียน ทุกวันจันทร์คะ น้องหยง ^^

น้องก้อย แม่น้องแฝด / น้องส้ม  หลัง ๆ  มานี่ อาจไม่ได้แวะเวียนหากัน
แต่ยังคงนึกถึง เสมอ นะคะ  ดูแล เทคแคร์ ค่า

ลักษณ์ ณ ลำปาง  เพื่อนสาวคนสนิท ที่คุย ปรึกษา เป็นเพื่อน
ที่ให้คำแนะนำ ในมุมมอง ที่ดี ได้ในทุกเรื่อง น่ารักเสมอ เพื่อนคนนี้
ขอบคุณ  มากมาย เลย  นะ เพื่อน ^^
 
และสุดท้าย ลืม ไม่ได้  เจ๊น้อง แห่งไดฯ maemod
สำหรับ พี่สาวคนนี้ ไม่ต้องมีคำกล่าวอะไร มากมาย ที่จะส่งถึง
เพราะ เธอมีให้ และ ให้ เสมอคะ  คนสวยใจบุญ  ยังคงหมายถึงเธอคะ
โดยเฉพาะ  ban2pak ได้รับ จากเธอเสมอคะ ไม่ว่าจะเป็น
ความรู้สึกดีดี ความรู้สึกห่วงใย สิ่งดีดี มีประโยชน์
เธอก็จะแวะเวียน มาบอก อยู่เสมอ
ขอบคุณ (อีกที) คะ เจ๊ ^^


โปรดให้อภัย หาก ลืม เอ่ยนาม  ท่านใด
เพราะ เจ้าของไดฯ  ก็ใกล้ จะถึงหลักสี่แล้ว (อายุ)
แถม ภารกิจ มากมาย ทั้ง งานราษฎร์ งานหลวง

จนบางครา  อาการ อัลไซเมอร์  แวะเวียนมาหา
แบบถี่ ๆ ซะด้วย   พิสูจน์  ได้จาก วีรกรรม  มากมาย
ที่เกิดขึ้น  ไม่ว่าจะเป็น ลืมปิดแก๊ส
ลืมของ ทั้ง ของเล็ก ของใหญ่
และ  ฯลฯ
 
ซึ่งวีรกรรม เหล่านี้  หากจะนำมาเขียน
ก็เกรงใจ ลูกสาว กลัว อาย ที่มีแม่ เป็นได้ ขนาดนี้

วันนี้ จึงขอจบ ไดฯ นี้ เพียงเท่านี้ค่า
ให้ทุก ๆ ท่าน มีความสุข ใน ทุก ๆ วัน นะคะ