23-11-50
ยังคงเป็น วันเสาร์ ที่ 23 – 11 – 50
แต่เป็น ตอนค่ำ ๆ แล้วคะ พวกเรา กะลังจะออกเดินทางจาก
บ้านของ คุณหนึ่ง กะ เจ๊หลอง ในตัว อ.เมือง แม่ฮ่องสอน
มุ่งหน้า ขึ้นสู่ (ต้องใช้คำว่า “ขึ้น” คะ เพราะ หนทางสูงงงง ชันนน มากกก เจง ๆ)
“สวนป่าตามโครงการพระราชดำริปางตอง 2 (ปางอุ๋ง)”
บ้านรวมไทย ต.หมอกจำแป่ อ.เมือง จ.แม่ฮ่องสอน
ค่ำลง อากาศก็เริ่มเย็นนนนน อีกแล้วคะ
เพราะ ตอนกลางวัน ที่อยู่บ้าน คุณหนึ่ง ในตัวเมือง
อากาศ ก็สบาย ๆ คะ ไม่ต้องใส่เสื้อกันหนาว
ขับรถ ตามรถ ของคุณหนึ่ง เข้าตัวเมือง แวะปั๊ม อีกซักที
ซื้อหนม กะ เครื่องดื่ม เพิ่มเติม อีกนิหน่อย เข้าห้องน้ำอีกซักรอบ
จากนั้น ก็ขับรถ ยาว ไปตามเส้นทาง ที่แสนจะ …
อิป้อ บอกว่า “มอก กะ มาแข่งรถ” แปลได้ประมาณว่า
“เส้นทาง เหมือน สนามรถแข่ง เลย”
สองข้างทางเต็มไปด้วยต้นไม้ใหญ่ และ ภูเขา เขียวครื้มมมม
ขับรถ ขึ้นดอยลงดอย ดอยแล้ว ดอยเล่า ทามมาย มันไม่ถึง ซ้ากกกกที
ระยะทางจาก ตัวเมือง แม่ฮ่องสอน สู่ ปางอุ๋ง
มันก็แค่ ไม่เกิน 55 กม. แล้วเค้าก็บอกว่า ขับรถ แค่ ชั่วโมงนิด ๆ ก็ถึงแล้ว
แต่ คงเพราะ ระยะทางที่สูงชัน และ โค้ง ที่เรียกว่า โค้งหักศอก เยอะมาก (ในความรู้สึกของเราตอนนั้น)
จึงทำให้ใช้ความเร็วได้ไม่เต็มที่ และ แบบว่า มีคิดตลอดว่า เมื่อไหร่จะถึงซักที
มันเลยทำให้เรารู้สึกว่า ใช้เวลานานนน
แต่พอถึงแล้ว ดูเวลา ก็ใช้เวลาในการเดินทาง ประมาณ ชั่วโมงนิด ๆ จริง ๆ ด้วย
ถึงแล้ว ต้องจอดไว้ ในที่ที่เค้าจัดให้ แล้วก็ช่วยกัน ขนของ ไปยังจุดที่กางเต้นท์
จากที่จอดรถ ไปยังจุดที่กางเต้นท์ ยังเป็น ดอยลูกย่อม ๆ เลย คะ
แต่พอถึง บริเวณ ที่ เรามักจะเห็นรูปกัน ตามเวบ หรือ ตามที่ เพื่อน ๆ ไปเที่ยวกันมาแล้ว
ที่เป็นรูป บรรยากาศยามเช้า ท่ามกลางบึงน้ำขนาดใหญ่ สายหมอก และ สวนสน ที่ริมบึง
ก็ โห…. รับรู้ได้เลยย ว่าเย็นนนนน และ สวยยยยยย
มืดดดอีกนิด มีเจ้าหน้าที่มาเก็บค่าเต้นท์ ๆ ละ 50 บาท ด้วยคะ
ก็มีการต่อรอง (หรือ ต่อปากต่อคำหว่า?) นิดหน่อย แต่ ยังงัย ก็ต้องจ่ายคะ ^^”
คืนที่เราไปพัก มีคนมา กางเต้นท์ เยอะ ทีเดียว
จุดกางเต้นท์ ยอดนิยม ใกล้ๆ แบบว่า ริมบึงน้ำ นั้น เต็มแล้ว
แต่ก็ดีแล้วคะ เพราะ เรามีเด็ก ๆ มาด้วย
เราจึงได้กางเต้นท์ กันบนเนิน ถือได้ว่า เป็นจุดที่ดีทีเดียว เพราะ ติดถนน
รูปตอนกางเต้นท์ ที่ปางอุ๋ง นี่ ไม่มีเลยคะ เพราะ น้าอั๋น กะ เจ๊หลอง ขึ้นมาจัดการกันก่อน
พอพวกเรามาถึง เต้นท์ ก็กางเสร็จเรียบร้อย ข้าวของ เสบียงกรัง ก็ จัดวางไว้เรียบร้อยแล้ว
คงเหลือแต่ พวกเครื่องนอน และเครื่องใช้ส่วนตัวของเรา ที่ต้องขนเข้าเต้นท์เองคะ
อ้อ! ขอแนะนำ สมาชิกอย่างเป็นทางการ ที่มาร่วมสนุกกัน ณ ปางอุ๋ง แห่งนี้ ก่อนนะคะ
อย่างที่ว่าไว้แล้ว ว่าเรามาหา สหายเก่าของลุงชัย ที่ชื่อ คุณหนึ่ง กะ เจ๊หลอง
ดังนั้น นอกจาก ครอบครัวเรา ลุงชัย คุณสุรัตน์ น้าอั๋น แล้ว
ยังมีอีกครอบครัว 4 คน ประกอบด้วย คุณหนึ่ง เจ๊หลอง น้องพลอย น้องโกเมน
ที่ไปร่วมกางเต้นท์ นอน กันที่ ปางอุ๋ง ด้วยกัน
ครึกครื้นนน และ สนุก มากทีเดียว คะ สำหรับ เด็ก ๆ
เพราะ มีเพื่อนเล่น โดยเฉพาะ ผักหวาน ชอบเล่น (แบบแรง ๆ ซะด้วย) กับพี่โกเมน
ส่วนพี่ผักบุ้ง กะ พี่พลอย ก็ตามประสาหญิง มีมาแจม ๆ กัน นิดหน่อย
ดึก ๆ อากาศเย็นจัด ก็ เข้าเต้นท์ ใคร เต้นท์มัน
ณ ปางอุ๋ง นอกจาก สมาชิกร่วมทริป จะดื่ม กิน พูดคุย แล้ว
คืนนี้ เป็นคืนเดือนเพ็ญ พระจันทร์เต็มดวง ลูกใหญ่มากกก สวยมากกก ด้วยคะ
น้าอั๋น ก็เตรียม โคม คะ เป็น สิบใบ เห็นจะได้
ก็งัดออกมาปล่อย เป็นระยะ ๆ สลับ กับ เต้นท์ อื่น ๆ ที่ก็เตรียมโคมมาปล่อยเหมือนกัน
สวย และ งดงามมมม มากกกก ค่า (ไม่รู้จะบรรยายยังงัยดีลูกเอ๊ย!)
สี่ทุ่มแล้ว แม่ กับ พี่ผักบุ้ง
ทนอยู่ นอกเต้นท์ ไม่ไหวเลยคะ (ลุงชัยบอก อุณหภูมิ เคยต่ำสุด ถึง –2 คะ มี แม่คะนิ้งเลยอะ)
แต่บอกได้เลยว่า เครื่องทรงของแม่ มีดังนี้
ชั้นที่ 1 เสื้อแขนยาวผ้ายืดคอเต่า (แบบไม่หนามาก)
ชั้นที่ 2 เสื้อกั๊กไหมพรม
ชั้นที่ 3 เสื้อโค๊ดมีฮู้ด
ชั้นที่ 4 เสื้อแจ็คเกตผ้าร่ม (สีแดง ที่ใส่ตลอดทริป)
และอื่น ๆ มี หมวก ผ้าพันคอ กุงเกง 2 ชั้น ถุงเท้า รองเท้า
ทรงขนาดนี้ ก็ยังไม่สามารถ ทนอยู่นอกเต้นท์ ได้เลยยยย (รึเราแก่แล้วหว่า?)
หนาววววว เย็นนนนนนนนนนน และ ตัวงอ ม้ากกก มากกกก หากนั่งอยู่นอกเต้นท์ ต่อไป
แต่ มีคนนุง ไม่ยอมหลับ ยอมนอน วิ่งเล่น ไล่จับ เป็นม้า เป็นควาย กัน
ก็ พี่โกเมน ลูกชายคนเล็กของคุณหนึ่ง กะ เจ้าผักหวาน นะซี้
สี่ทุ่ม เรียกก็ไม่ยอมมา ห้าทุ่ม เรียกก็ยังไม่ยอมมาอีก
ทีนี้แหละ เกินไปแระ อิแม่ เริ่ม หน้าเป็นม้า ก็จะอะไรละคะ
ก็กลัว คุณเธอ จะเป็นหวัด เป็นไข้ นะสิ
แต่คุณผักหวาน เธอก็ไม่ยอมมา (ก็มีอิป้อ นั่งดริ๊งค์ เป็นใจ อยู่ด้วยนิ)
ห้าทุ่มกว่า ๆ เรียกอีกหน ตานี้ ไม่รู้ใคร (มองเห็นไม่ชัด)
จับ สองแขน ของผักหวาน โยน เข้ามาในเต้นท์ (โยนจริง ๆ คะ แต่ แม่ รอรับอยู่แล้ว)
คุณผักหวาน เธอมี แหกปาก ร้องไห้ ขี้มูกโป่ง บอก “หาป้อ ๆๆๆๆ “
จะไม่ยอมนอน อิแม่ ต้องจับ แล้วรูดซิบ ปิดเต้นท์
เข้ามาในเต้นท์ เจ้าโกเมน ยังมีวิ่งมาส่งเสียง หลอกล่อ น้องอีก
ปลุกปล้ำ ทั้งขู่ ทั้งปลอบ ทั้งหลอก คุณผักหวาน หลายนาที เลยแหละ
กว่าเธอจะยอมสงบ ดูดขวดนม แล้ว ก็ ร้องเพลงกล่อม เธอนอน.. เฮ้อ!
แม่ก็เข้าใจ อะนะจ๊ะ ว่า เล่น ยังสนุกอยู่ แต่มันดึกมากไปแล้ว และ อากาศก็เย็นจัดดด มาก ๆ
แล้วแม่ก็รู้น้า ว่า หนู ก็ง่วง แต่ก็ห่วงเล่น ก็เลย ต้องมีเสียน้ำตากัน ก่อนนอน ^^”
จากนั้น 3 คนแม่ลูก ก็ซุกกันใต้ผ้าห่ม อยู่ในเต้นท์
หลับใหล ไปกับ ความเย็น เคล้าไปด้วยเสียงผู้คน ก๊อง ๆ แก๊ง ๆ อยู่ใกล้บ้าง ไกลบ้าง
ประมาณซักตีห้า มังคะ ได้ยินเสียงคุณหนึ่ง (พ่อของโกเมน)
ลุกมาแล้ว บ่น ๆๆ ว่า นอนไม่หลับเล้ยยยย
จะอะไรซะอีกละคะ ก็สิงโต กรุงเทพฯ สิงโต พะเยา สิงโต เชียงราย
แข่งกัน คำราม ค่า 555
คุณหนึ่ง ตื่นมา ก็ ตามเดิม ติดไฟไว้ก่อน ตั้งน้ำร้อนคะ
แม่ก็เหมือนเดิม ชินแล้ว ก็ ตื่น แต่ยังไม่ออกมาจากเต้นท์
เพราะ มันยังมืดดด และ เย้นน เย็นนนน มาก ๆ อยู่เลยอะ
พอท้องฟ้า เริ่มเห็นมีแสงราง ๆ แม่ก็ลุกออกมานอกเต้นท์ คะ
พูดคุย กะ คุณหนึ่ง นิดหน่อย แล้วก็
ขอตัวไปที่รถ เพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วก็จัดของ ในรถ ให้เข้าที่เข้าทาง อีกนิด
แล้วก็ เอาเสื้อผ้า ชุดใหม่ ไว้สำหรับมาเปลี่ยนให้ พี่ผักบุ้ง กะ ผักหวาน ด้วย
แม่เดินกลับมาที่เต้นท์ ก็ สว่างแล้ว สายหมอก บน ผิวน้ำ ในบึงขนาดใหญ่
ดู อ่อนละมุนนนน สวยยยย งามมมม มากทีเดียวคะ
สมาชิก ก๊วนเราก็ตื่นกันหมดแล้ว ยกเว้น ผักหวาน
เหมือนเดิม คะ ต่างคน เหมือนจะต่างรู้งาน รู้หน้าที่ตัวเอง
ใครจะทำไร ก็ทำคะ ใครจะเก็บภาพ ความประทับใจ จุดไหน มุมไหน ก็ชักชวนกันไป
สลับสับเปลี่ยน กับ มากินมื้อเช้า ที่เต้นท์
เป็นอยู่แบบนี้ จน หนำใจ และ แดด เริ่มมา
(มีรถตู้ พาคณะทัวร์ มาตอนเช้านี่ก็มี หลายคัน)
จากนั้น ก็เริ่ม จัดเก็บข้าวของ สถานที่ เต้นท์
เรียบร้อย ครบถ้วนแล้ว ก็ พากันขึ้นรถ ออกเดินทางต่อ
เห็นลุงชัย บอกว่า จะพาไป บ้านรักไทย ห่างจากนี่ไปอีกประมาณ 6 กิโลดอย คะ
อืมมม… โอเช จะได้ทำใจ อิอิ
และแล้ว ผักหวาน ก็ ถึงแม่ฮ่องสอน เป็นครั้งที่ 2
ก็ เช้านี้ คุณผักหวาน เธอ ตื่นสาย เลย ไม่ได้กินข้าว เหมือนชาวบ้าน จนกระทั่งขึ้นรถ
อิแม่ อารมณ์ กลัวลูกจะอ้วก อีก ก็ จะให้ ผักหวาน กินยาแก้เมา
แต่ มันต้องบดละเอียดผสม กับ นม แล้วให้ ผักหวาน ดูด
ดังนั้น พอขึ้นรถ เพื่อลงจากปางอุ๋ง ไป บ้านรักไทย
ก็ให้ผักหวาน ดูดนม ในขณะท้องว่าง ดูดจนเกือบจะหมดขวด (8 ออนซ์)
แม่ ก็เห็นผักหวาน ดึงขวดนมออกจากปาก ซักพัก…
นมก็พุ่งงงง จากปากผักหวาน เลอะเทอะ ทั้งแม่ทั้งลูก
อิป้อ ต้องขับรถ ต่อไปอีก ยังจอดไม่ได้ เพราะเป็นช่วงทางลงเขา
ถึงจุด ที่พอจะจอดได้ ก็ จอดรถ เอาน้ำมาล้าง บ้วนปาก ผักหวาน
เช็ดเนื้อ เช็ดตัว เปลี่ยนเสื้อผ้า กันกลางดอย ริมถนน นั่นแหละคะ
แต่ พออ้วก เสร็จแล้ว ผักหวาน ก็ ร่าเริง เป็นปกติดี
แม่ ก็เลย ว่า ไม่ต้องกินแล้ว นม หยิบ หนม ให้ผักหวาน กินดีกว่า
ขึ้นรถกันเรียบร้อยแล้ว ขับต่อมาอีกหน่อย รถลุงชัย ก็จอดรถ รอ พวกเราตรงทางแยก
ก็เลยมีบอกว่า ผักหวาน อ้วก (อีกแล้วเป็นครั้งที่ 2)
จากนั้น ก็ ขับรถตามกันต่อไป มุ่งหน้าสู่ บ้านรักไทย
บ้านรักไทย เป็นหมู่บ้านจีนฮ่อ ลูกหลาน นายพลต้วน แห่งก๊กมินตั๋น
ที่หมู่บ้านนี้ จะปลูกใบชา ดังนั้น ร้านต่าง ๆ จึงขายใบชา ถ้วยชา แทบทุกร้าน
แล้วก็ ผลไม้แช่อิ่ม คล้าย ๆ กับ แม่สาย แม่สลอง เชียงรายบ้านเรา เลยอะ
ถึงหมู่บ้านรักไทย ก็ แยกย้าย กันตามอัธยาศัย
มีสั่งก๋วยเตี๋ยวยูนนาน มาชิม แล้วก็หมั่นโถว ด้วย อร่อยทีเดียว
ผักหวาน กิน ไปเยอะเหมือนกัน
แล้วก็วิ่งเข้าร้านนู้น ออกร้านนี้ ตามอัธยาศัย
ผักหวาน ไม่มีอาการใดใด เลย วิ่งร่าเริง เป็น ปกติดี
แค่นี้ แม่ก็เบาใจ เน๊อะ
อิ่มจากก๋วยเตี๋ยวยูนนาน และเดินครบทุกร้านแล้ว
ก็เดินกลับมาที่จอดรถ พูดคุย และ ล่ำลา ครอบครัว คุณหนึ่ง คะ
เพราะ คณะเรา กะ ลุงชัย ก็จะมุ่งหน้า ไปเส้นทาง ปาย เพื่อจะกลับบ้าน กันวันนี้แล้ว
คุณหนึ่ง กะ ครอบครัว ก็จะกลับเข้าตัวเมือง แม่ฮ่องสอน เพื่อกลับบ้าน
ขอบคุณ ขอบคุณ อย่างเป็นทางการ คะ สำหรับ การต้อนรับ ในครั้งนี้
อบอุ่น อิ่ม และ สนุก มาก ๆ คะ ถ้ามาเชียงราย อย่าลืมเรียกกันนะคร้า
จากนั้น คณะเราก็กลับมา มีสมาชิกเท่าเดิม พากันออกเดินทางลงดอย
ซึ่ง วันนี้ เป็น วันอาทิตย์ ที่ 25 – 11 – 50
เป็นวัน กำหนดกลับ เชียงราย ของเราแล้วคะ
เส้นทางที่ใช้ตอนกลับ ก็ คือ
ลงจากดอยบ้านรักไทย แวะเที่ยว น้ำตกผาเสื่อ - ถ้ำปลา ที่ เป็นทางผ่าน
เดินทางเข้าสู่ อ.ปาย เพื่อแวะ พักรถ พักคน เติมน้ำมัน
เดินทางต่อเข้า เขต อ.แม่แตง จ.เชียงใหม่
ออกถนนเส้นวงแหวนรอบนอก ของ จ.เชียงใหม่ กลับ เชียงราย
ซึ่งเส้นทางที่ใช้ในการเดินทางกลับครั้งนี้ จะเป็น 1,864 โค้ง ของจริงคะ
เพราะ เส้นทางขามา ที่เรา ไปทาง อ.ฮอด จ.เชียงใหม่ เข้า อ.แม่สะเรียง อ.แม่ลาน้อย นั้น
ถือได้ว่า ธรรมดา ไม่มี โค้งมากนัก ทั้งผักบุ้ง และ ผักหวาน จึงไม่มีอาการ เมารถ แต่อย่างใด
ลงจากดอยบ้านรักไทย แวะเที่ยว น้ำตก ผาเสื่อ คะ
สวย และ เย็นทีเดียววว ก็ พากันลงไปเก็บภาพ (เหมือนเดิม ^^)
มีปลาด้วย ซื้ออาหารปลา 2 ถุง ให้ 2 ผัก เอาให้ปลา
อยู่ที่น้ำตก แป๊ปปป เดียว ก็ขึ้นมา ออกเดินทางต่อ
(วันอาทิตย์ นี่ ทำเวลา สุด ๆ คะ)
ขับรถต่อมาอีกหน่อย ก็เจอ ถ้ำปลา ก็แวะ เที่ยวกันคะ
ที่ถ้ำปลา แห่งนี้ เจอ ตลกด้วยคะ รู้สึกจะเป็น ดู๋ ดอกกระโดน และ คณะ นะคะ
ก็ไม่กล้า เข้าไปทักหรอกคะ กลัว ถูกหาว่า บ้าดารา ได้แต่แอบมอง ฮา...
ที่ถ้ำปลา ลุงชัย กะ น้าอั๋น และ พี่ผักบุ้ง ไม่เข้า ไปคะ
(เพราะต้องเดินไกลเหมือนกันนะ จากปากทางอะ)
บอกอยากขอพักเอาแรง เพื่อขับรถต่ออีกยาวววว
ก็ใช้เวลาอยู่ที่ ถ้ำปลา นี่ พักใหญ่ ๆ เก็บรูป เสร็จ ก็ กลับมาที่รถ ขับต่อ มุ่งหน้า สู่ อ.ปาย
แต่ระหว่างทาง อย่างที่บอก คราวนี้ โค้งของจริง โค้ง ต่อ โค้ง ๆ เยอะจริง ๆ คะ
แต่ ผักหวาน ไม่มีอ้วก นะคะ แต่มี เรียกร้อง ให้ “จอดรถ ๆๆๆ”
ขับ ๆ จอด ๆ อยู่ แบบนี้ มากกว่า 4-5 ครั้ง
จนครั้งสุดท้าย แม่ต้องบอก ผักหวาน ว่า
“ ‘หวาน ถ้า ขับ ๆ จอด ๆ แบบนี้ ก็ไม่ถึงบ้านเราซักทีนา “
ได้ผลแฮะ จากนั้น เธอ ก็ไม่เรียกร้องให้จอดอีกเลย
แม่ก็ รู้ และ เข้าใจนะ ว่า ผักหวาน คง จะรู้สึกไม่ปกติ ในหัว ในท้อง เลย ต้องเรียกร้องแบบนี้
แต่ แม่ก็ขอชม ผักหวาน นะคะ ที่ ไม่โยเย มาก แค่เรียกร้อง นิด ๆ หน่อย ๆ พอทน
แถม พูดให้ฟัง ก็เข้าใจ สงบแต่โดยดี
ส่วนพี่ผักบุ้ง นะเหรอ ได้ยาแก้เมาไป ก็หลับ ตั้งกะ ถ้ำปลา ยัน ถึง อ.ปาย คะ
มาถึง อ.ปาย ความตั้งใจ ของพี่ผักบุ้ง จากที่แม่เล่าให้ฟัง ก็คือ
ส่งไปรษณียบัตร จาก ปายแลนด์ ถึง เพื่อน ๆ เพราะ เค้านิยมกัน
แล้วก็ มีร้าน ที่ขายพวกของที่ระลึก และ มีโปสการ์ด ขาย พร้อมบริการ จัดส่งให้เรียบร้อย
หลายร้าน มาก ๆ ที่ อ.ปาย นี้
อืมมม ถึง อ.ปาย เสียดายมากใช้เวลา อยู่ที่นี่ได้ไม่นานนน
แต่ ลุงชัย ก็ ได้พาขับรถ วนรอบ ๆ เมือง เพื่อชมบ้านเมือง
อืมมม.. สวยคะ บ้านเมือง ผู้คน แปลกหู แปลกตา
ร้านรวง น่ารัก น่ารัก ทั้งนั้นเลยคะ แล้วก็ ฝรั่งเยอะ มั๊ก มั๊ก คะ
แต่พวกเรา พากันไปอยู่ ร้านฯ ที่ส่ง ปณ.บัตร นานไปหน่อย
ก็พี่ผักบุ้ง จดรายชื่อเพื่อน ที่จะส่ง ปณ.บัตร มาซะยาวว
อิอิ มีของแม่ด้วย 3-4 ใบ ส่งให้ เพื่อน ๆ พี่ ๆ ชาวไดฯ
ระหว่างที่เราอยู่กันที่ร้านฯ เพื่อเขียน ปณ.บัตร นั้น
ลุงชัย ก็ แยกไปอยู่ร้านอาหาร รอ
แต่คงรอไม่ไหว จนลุงชัย อิ่มแล้ว เราเพิ่งออกจากร้าน กัน
ก็คุยโทรศัพท์กัน ลุงชัย บอกว่า จะ ไปโลดดด ยาววว เลยก็ได้นะ จากนี้ ไป
เพราะ ไม่มีแวะ ที่ไหนแล้ว จะมีแวะอีกที ก็ส่งคุณสุรัตน์ ที่สนามบิน เพื่อกลับกรุงเทพฯ
ส่วนเรา ก็ ไม่มีแวะ ที่ไหน ใจอยู่บ้านกันแล้ว
อิป้อ บอกอยากอาบน้ำ ล้างตัว ซัก 3 รอบ ใจจะขาดดด ฮา...
ดังนั้น รถเราจึงตัดสินใจ ขับยาวววว จาก อ.ปาย ถึง เชียงใหม่
ถึงเชียงใหม่ แถว ตลาดสามแยก อ.สันทราย ก็มืดดด ประมาณ ทุ่มนึง อะคะ
หิวข้าวกันไส้กิ่วแล้ว โดยเฉพาะ อิป้อ แต่บรรดาเรา 3 แม่ลูก มีนม ขนม รองท้อง มั่งแล้ว
เพื่อไม่ให้ ถึงบ้านดึกเกินไป ก็ หาไรกินง่าย ๆ ร้านข้าวต้มกุ๊ย แถวข้างทางเลยคะ
กินกันแบบทำเวลา มาก มาก อิ่ม กัน ถ้วนหน้าแล้ว ก็เช็คบิล
ขึ้นรถ ออกเดินทางต่อเลยคะ ขับได้ถึงซัก เวียงป่าเป้า อิป้อ บอกง่วงงง
ก็เลย เลี้ยวรถ แวะปั๊มเชลล์ ที่ เวียงป่าเป้า เข้าห้องน้ำ ห้องท่า หาเครื่องดื่ม เพื่อโด๊ป อิป้อ
กล้อง DT เหลือ ถ่ายรูป ได้อีก ประมาณ 2-3 รูป ก็เลยกดรูป ที่หน้าร้านขายของในปั๊มเชลล์ มา
หมดแล้วคะ รูป สุดท้ายแล้ว จริง ๆ ไม่สามารถ ถ่ายได้อีกแล้ว จนกว่าจะกลับถึงบ้านเรา
ออกจากปั๊มเชลล์ ก็ ตรงเข้าเชียงราย ปิ๊กบ้านเฮา เจ้า
เส้นทางที่คุ้นเคย เลยไม่มีลุ้น มากนัก แม่ก็ คุยมั่ง หลับมั่ง เป็นช่วง ๆ
3 ทุ่มครึ่ง เป๊ะ ๆ รถของเราก็เลี้ยวเข้าบ้าน เย้ ๆๆๆๆ
ถึงบ้านเราแล้วววว...
จบทริป การท่องเที่ยว ที่แสนสนุก ประทับใจ และ ที่สำคัญ เหนื่อยยย คะ
แต่ ขอบอก มีความสุขมากกกกก ค่า ไม่อยากให้ถึงวันที่ต้องกลับไปทำงานเลย ฮา....
จริงใจเกินไปมั๊ยเนี้ย อันสุดท้ายนี่นะ หุหุ
(เจ้านายมาเห็นโปรดให้อภัย ในความเป็นคนตรงของข้าพเจ้า)
ขอจบแบบดื้อ ๆ ด้วน ๆ แบบนี้นะคะ
สวัสดี และ ขอบคุณ ทุก ๆ ท่านคะ
^^
.jpg)
