พี่ผักบุ้ง มาถามแม่หลายวันแล้ว ว่า คุณครูแจ้งว่า จะร่วมเข้าค่ายฯ กับทางร.ร.มั๊ย?
(เพราะถ้าแจ้งว่าจะไม่เข้าร่วม ก็จะเรียก สำรองที่รออยู่อีก 2 คน แทน)
คุยกันแล้ว สรุป ว่าจะร่วม ก็ จ่ายค่าสมัครไป 300 บาท
เข้าค่ายวันที่ 29 - 31 สิงหาคม 2551
พอใกล้ ๆ ถึงวันที่จะไป แม่ได้ยิน พี่ผักบุ้ง บอก ผักหวาน ตลอดเลย
ว่า วันพรุ่งนี้ จะไม่ได้นอนกะผักหวาน น๊า
เจ๊ จะไปเข้าค่าย ไปนอนที่โรงเรียน น๊า ฯลฯ
(เพราะถ้าแจ้งว่าจะไม่เข้าร่วม ก็จะเรียก สำรองที่รออยู่อีก 2 คน แทน)
คุยกันแล้ว สรุป ว่าจะร่วม ก็ จ่ายค่าสมัครไป 300 บาท
เข้าค่ายวันที่ 29 - 31 สิงหาคม 2551
พอใกล้ ๆ ถึงวันที่จะไป แม่ได้ยิน พี่ผักบุ้ง บอก ผักหวาน ตลอดเลย
ว่า วันพรุ่งนี้ จะไม่ได้นอนกะผักหวาน น๊า
เจ๊ จะไปเข้าค่าย ไปนอนที่โรงเรียน น๊า ฯลฯ
แล้ววันนี้ ก็ต้องไปแล้ว พวกเราเตรียม กระเป๋ามาจากบ้านเลย
บ่าย 2 โมงกว่า ๆ พี่ผักบุ้ง โทรมาบอกว่าเลิกเรียนแล้ว
แม่ก็ขับรถไปรับ แล้วมาอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าที่ Office แม่
อีก 15 นาที จะ 5 โมง ก็ พากันออกจาก office (แอบเลิกงานก่อนเวลาเลยแม่อะ)
พ่อ แม่ และ พี่ผักบุ้ง ก็ มุ่งหน้า สู่ สวค. กันเลยจ้า
ทุกอย่างเกิดรวดเร็ว เพราะ เรามาช้า(ไปหน่อย แต่ก็อยู่ในเวลาน๊า)
พี่ผักบุ้ง มาถึง เค้าก็ให้ ถ่ายรูป ก่อน แล้วก็เดินแบบรีบ ๆ เอาของไปเก็บที่ห้องพัก
แล้ว พี่ผักบุ้ง ก็ลงมาหาเพื่อน ๆ แล้วก็ เข้าห้องประชุมไป
พ่อกะ แม่ก็ รี ๆ รอ ๆ แว๊บ ๆ แล้วก็กลับกัน
อ้อ! พี่ผักบุ้ง ลืมมือถือ ที่ชาร์ท ไว้ที่ office แม่
แม่ก็เลยให้ นุกเอามาให้พี่ผักบุ้งเองทีหลังที่ ร.ร.
อ้อ! พี่ผักบุ้ง ลืมมือถือ ที่ชาร์ท ไว้ที่ office แม่
แม่ก็เลยให้ นุกเอามาให้พี่ผักบุ้งเองทีหลังที่ ร.ร.
แล้ว วันเสาร์ซัก 2 ทุ่มกว่า ๆ พวกเราก็ไปหา พี่ผักบุ้ง ที่ ร.ร. กัน
ได้ถามพี่ผักบุ้งแล้ว ว่าเค้าให้ ผู้ปกครองไปหาได้
แต่ แม่ก็ SMS บอก แต่แม่ไม่ทันได้ดู คำตอบก็มาถึง โรงเรียนซะก่อน
มาถึงที่หน้าห้องประชุม ที่พวกพี่ผักบุ้ง ทำกิจกรรมกัน ข้างใน
คุณครู ที่อยู่หน้าห้อง ก็ใจดี นักหนา ให้เราเข้าไปในห้องได้
แม่ก็ไม่ค่อยอยากเข้าไป แต่งตัวไม่เรียบร้อย ด้วย
แต่ผักหวาน นำดิ่งเข้าไปแล้ว แถมคุยกับคุณครู อีกต่างหาก
แม่ก็เลยต้องรีบตาม ผักหวาน เข้าไป
แล้วก็เห็น พี่ผักบุ้ง และ เพื่อน ๆ พี่ ๆ ทำกิจกรรมกันอยู่
แบบว่า พี่ผักบุ้ง ไม่อยากให้พวกเรามาหาเท่าไหร่
แล้ว ก่อน กลับบ้าน พี่ผักบุ้ง ก็ ลุกมาหาพวกเรา
คุยกับนิด ๆ หน่อย ๆ พี่ผักบุ้ง ร้องไห้ ด้วย อะ
พิมก็ไปด้วยน๊า
แม่ก็คว้า พี่ผักบุ้ง เข้ามากอด แล้วก็บอกว่า แม่ขอโทษ
(ไม่รู้เหมือนกันว่า ขอโทษเรื่องไร) แม่ก็บอกว่า ไม่เป็นไร ๆๆ แล้วก็พูดไรไม่รุอีก ฯลฯ
แล้ว พี่ผักบุ้ง ก็วิ่งเข้าห้องประชุมไป แล้วก็ถูกคุณครูที่หน้าห้องแซว
พ่อ หนะ ไม่ยอมลงจากรถเลย แม่กล้บไปขี้นรถ แล้วก็เล่าให้ฟัง เอารูปให้ดู
31 กรกฎาคม 2551
ช่วงเช้าวันอาทิตย์ ที่(น่าจะ) แสนสดใส แต่กลับไม่เป็นเช่นนั้น
พ่อ กะ แม่ ปะทะคารมกันนิดหน่อย ด้วยเรื่องเดิม ๆ
แต่ก็ผ่านไป อย่าไปนึกถึงมันเลยเน๊อะ ปวดหมอง
มาที่ผักหวาน ดีกว่า วันนี้ ไม่ยอมนอนกลางวันเลยยยย
สงสัย จะรอ..พี่ผักบุ้ง กลับจากค่ายแน่ ๆ เลย
แล้วประมาณ บ่ายโมงครึ่ง พวกเรา 3 คน ก็ออกจากบ้านไปรับพี่ผักบุ้ง คะ
ไปถึงก็ รอแป๊ปปนุง พี่ผักบุ้ง ยังไม่ออกมาจากห้องประชุม
ผักหวาน เจอคุณครูแขก ด้วย ก็คุยกับ ครูแขก แป๊ปปปนุง
แล้ว ห้องประชุม ก็เปิด เด็ก ๆ ในค่าย ก็ออกมากันที่กระเป๋า
ไปถึงก็ รอแป๊ปปนุง พี่ผักบุ้ง ยังไม่ออกมาจากห้องประชุม
ผักหวาน เจอคุณครูแขก ด้วย ก็คุยกับ ครูแขก แป๊ปปปนุง
แล้ว ห้องประชุม ก็เปิด เด็ก ๆ ในค่าย ก็ออกมากันที่กระเป๋า
เอ่อ...มองมะเห็น พี่ผักบุ้งเลย อะคะ
อ๊ะ! นั่นไง พี่ผักบุ้ง เจอ อิป้อ แล้วคะ
แล้วพ่อก็จัดการ เอากระเป๋าไปเก็บที่รถ ผักหวาน กับแม่ ก็เดินอ้อม มาหาพี่ผักบุ้ง
พอเจ๊อะ หน้ากัน ก็ยิ้มแป้นนน ผักหวาน อวดใหญ่เลยว่ามีไอติม รูปดอกไม้ด้วย
แล้วเราก็ ชวนกันไปที่รถ เพื่อกลับบ้านเรากัน
พอขึ้นรถ ก็ผลัดกันถาม ผลัดกันตอบ พี่ผักบุ้ง ก็มีเรื่องเล่ามากมาย
เท่าที่แม่จำได้ (เพราะมีหลักฐาน) ก็ได้ใบประกาศมา 1 ใบ
เท่าที่แม่จำได้ (เพราะมีหลักฐาน) ก็ได้ใบประกาศมา 1 ใบ
แล้วก็ ก่อนเข้าค่าย มีคำสั่งให้ ทำป้ายห้อยคอ เป็นชื่อตัวเองมาด้วย แล้วจะมีการประกวด
ปรากฎว่า ของพี่ผักบุ้ง ได้รางวัลที่ 2
(ต้องยกเครดิต ของตกแต่งน่ารัก ๆ ที่ป้าเอื้อยส่งมาให้นะคะ ขอบคุณมากๆคะ แม่เอื้อย)
ปรากฎว่า ของพี่ผักบุ้ง ได้รางวัลที่ 2
(ต้องยกเครดิต ของตกแต่งน่ารัก ๆ ที่ป้าเอื้อยส่งมาให้นะคะ ขอบคุณมากๆคะ แม่เอื้อย)
และอีกอันหนึ่งก็คือ กลุ่มของพี่ผักบุ้ง คือ กลุ่มที่ 3
ได้รับรางวัลชนะเลิศ ที่ 1 ทำคะแนนสูงสุด ในการเข้าค่ายครั้งนี้ คะ
แต่ พี่ผักบุ้ง บอกว่า ก็กลุ่มของเรามี คนที่สอบเข้าได้ที่ 2 ของศูนย์ฯวิทย์ อยู่ด้วยนะสิ
พี่ผักบุ้ง บอกว่า....
he genius มากๆ คะแม่ มี น้องยีราฟ เป็นตัวนำโชคด้วย
และเรื่องเล่าสนุก ๆ อีก มากมาย คะ
แล้ว พ่อก็ถามคำถามเด็ด กับ พี่ผักบุ้ง ว่า
"สนุก แล้วร้องไห้ทำไมหละ?"
เล่นเอาอึ้งกันไปทั้ง แม่ และ พี่ผักบุ้ง เลยเน๊อะ ^^
ซึ่ง พี่ผักบุ้ง ก็มาเฉลยไว้แล้ว(ในคอมเมนท์ที่ 3) เน๊อะว่าเพราะไร?
และสุดท้ายนี้ แม่ก็ขอบอกอีกครั้ง(แบบไม่เคยเบื่อเลย) ว่า..
แม่ดีใจ
แม่ภูมิใจ
ฯลฯ
ในตัว พี่ผักบุ้ง มาก ๆ จ๊ะ
แม่ดีใจ
แม่ภูมิใจ
ฯลฯ
ในตัว พี่ผักบุ้ง มาก ๆ จ๊ะ
... รักลูกทั้งสอง หมดหัวใจ ...
I'll try/Return to Neverland by : Jesse McCartney
I am not a child now
I can take care of myself
I mustn't let them down now
Mustn't let them see me cry
I'm fine, I'm fine
I'm too tired to listen
I'm too old to believe
All these childish stories
There is no such thing as faith
And trust and pixie dust
I try
But it's so hard to believe
I try
But I can't see what you see
I try, I try, I try...
My whole world is changing
I don't know where to turn
I can't leave you waiting
But I can't stay and watch this city burn
Watch it burn
'Cause I try
But it's so hard to believe
I try
But I can't see what you see
I try, I try
I try and try to understand
The distance in between
The love I feel and the things I fear
And every single dream
I can finally see it
Now I have to believe
All those precious stories
All the world is made of...
Faith, and trust... and pixie dust
So, I'll try
Because I finally believe
I'll try, cuz I can see what you see
I'll try, I'll try
I'll try...
To fly
