Adventure by George & Spy
6 กุมภาพันธ์ 2554
เช้าวันอาทิตย์นี้ เด็ก ๆ ไม่ได้ไปเรียนพิเศษอะไร
ชิด์ลๆๆ แม่ไปตลาดซะเกือบแปดโมงเช้า
ได้กับข้าวมา 2-3 อย่าง กินอิ่มกันแล้ว พ่อก็ชวนไปปั่นจักรยาน
แถบๆ บริเวณรอบ ๆ หมู่บ้านเรา
แบบว่ารอบหมู่บ้านเรามีนายทุนจากตจว.มาซื้อที่ในหมู่บ้านเราที่เหลือ
และบริเวณทุ่งนารอบ ๆ แล้วเค้าก็ถมดิน ทำถนน
จนสามารถทะลุไปยังอีกหมู่บ้านหนึ่งได้เลย
ข่าวมาว่า นายทุนคนนี้ เป็นคุณหมอ กว้านซื้อที่ เพื่อทำบ้านขาย
และอีกส่วนหนึ่งจะทำโรงพยาบาลฯ จริงเท็จ อย่างไร ก็ต้องคอยดูกันต่อไป
แต่ที่แน่ ๆ พวกเราก็ตื่นเต้นกัน มีถนนใหม่ เชื่อมกับอีกหมู่บ้านหนึ่ง
จากหมู่บ้านเล็ก ๆ ก็จะกลายเป็นหมู่บ้านใหญ่ ที่เมื่อถึงเวลา
พวกเราคงไม่รู้ว่าใครเป็นใครแล้ว จากที่ปัจจุบันรู้จักกันหมด
ไม่รู้จะดีใจ หรือเสียใจดี ลึก ๆ ก็กริ่งเกรงมิใช่น้อย ยิ่งบ้านเรามีลูกสาว
แล้วพวกเราก็ไม่ได้อยู่บ้านกันเลย ตอนกลางวัน
ก็อย่างว่านะ ความเจริญถึงที่ไหน ความวุ่นวาย อาชญากรรม ก็ถึงที่นั่น
เอาน่า... คิดแง่ดีไว้ก่อน อย่างน้อย ๆ ตอนนี้ รอบๆ หมู่บ้าน เราก็โล่งงงง
เห็นรถราวิ่งกันอยู่อีกฝั่งถนน จากที่เมื่อก่อนมีแต่ป่า หน้าแล้ง ก็ต้องระวังฟืนไฟ กัน
แล้วยังเป็นที่ให้ จอร์ชและสหาย สปาย ได้วิ่งเล่น สำรวจ กันได้ไม่เบื่อ
เหมือนเช้านี้ พวกเราก็ปั่นจักรยานกันไป 3 คัน กับอีก 2 ตัว
หนุกหนาน ได้เหงื่อดีทีเดียว พ่อกับหวาน และ จอร์ช สปาย
ปั่นไปจนถึง บ้านผามวัว แม่ พี่ผักบุ้ง ขอผ่าน จ่ะ เล็งดูแล้วไกล และท่าจะร๊อนนน
แม่อยู่ฝั่งบ้านเรารอ ซักพัก จอร์ช วิ่งหน้าตั้งกลับมาตัวเดียว
(พ่อบอก มันโดนหมาเจ้าถิ่นไล่เอา ส่วน เจ้าสปาย ยังเด็กอยู่
ยังไม่รู้อะไร ก็วิ่งตามพ่อกับ ผักหวานไป)
ได้เหงื่อกันดีแล้ว ก็ปั่นจักรยานกลับบ้านกัน
สปาย วิ่งกลับบ้านตัวเองไป พี่ผักบุ้ง ขอตัวไปทำงานขอตัวเอง
ผักหวาน ก็ ทำอะไรไป อยู่ในบ้าน
แม่กับพ่อ ช่วยกันอาบน้ำให้จอร์ช แบบว่า อย่างหนาฮ่ะ ก็ขี้ดิน ขี้โคลน
ตอนบ่าย ทำมาม่าสุกี้ กินกัน 3 คน หลังจากที่ผักหวาน กินนม กินยา นอนหลับไป
แล้ว แม่กับ พี่ผักบุ้ง ก็ออกมาในเมือง มาซื้อของทำงานให้พี่ผักบุ้ง
แล้วแม่ก็แวะตลาด หากับข้าวมื้อเย็นเข้ามาบ้านทีเดียวเลย
ส่วนพ่อ อยู่บ้านกับ ผักหวาน (ที่นอนหลับอยู่) และ
จอร์ช ที่โดนกักบริเวณ เพราะอาบน้ำแล้ว
ห้ามออกไป Adventure ในทุ่งกว้างอีก
มีเรื่องจะเขียนไว้ เกี่ยวกับวีรกรรมของ จอร์ช ในคืนนี้ด้วยว่า
คืนนี้ จอร์ช เป็น ฮีโร่ พ่อเป็นเพชฌฆาต บรื๋อส์ส์ส์ส์ จร้า ....
ก็เมื่อหัวค่ำ ตอนที่แม่ส่งบรรดา แก๊งส์เพื่อน ของผักหวาน กลับบ้าน
แม่ก็ต้องผูกจอร์ช ไว้ก่อน กัน he พุ่งจรวด ออกนอกบ้าน เวลาที่เปิดประตูบ้าน
ทีนี้ แม่ผูกจอร์ช ไว้ แต่แม่ลืม ปล่อย ก็เข้ามานั่งในบ้านดูทีวี relax เม้าท์มอยกัน 2 คน
กับผักหวาน พี่ผักบุ้ง ทำงานอยู่บนห้อง ชั้นบน พ่อเบิร์ด ไปดริ๊งก์กับลุงคมข้างบ้าน
แล้วแม่ก็ได้ยินเสียงจอร์ช เห่าเสียงดัง มากกกกก ก้องกังวาน
แม่ก็นึกขึ้นมาได้ว่า เอ้า!! ยังไม่ได้ปล่อยจอร์ช นี่นา
แล้วจอร์ช ก็จะเห่าเสียงดังอะไรกันนัก กันหนา เนี้ย
ว่าแล้ว แม่ก็ลุกไปเปิดประตู แล้วก็เดินไปหาจอร์ช ที่หน้าบ้าน เพื่อจะปลดโซ่ที่คอ
แต่ว่า จอร์ช ไม่ยอมมองหน้าแม่ เลย แต่เอาแต่จ้อง ไปทางหน้าบ้าน
แม่ก็เลยมองตามว่าจอร์ช จ้องอะไรนักหนา อ๊ายยยยยยยยย........
แม่ก็กริ๊ดดดดด แล้วก็เรียก พ่ออออออออ ดังแบบว่าให้ได้ยินไปถึงบ้านลุงคมนั่นแหละ
พ่อก็ตะโกนกลับมา(ดังพอกัน)ว่า ........ อะหยังงงงงงงงงง
แม่ก็ตอบกลับไปว่า งู๊........................... จอร์ช เห่า งู
พ่อก็วิ่งหน้าตื่นพร้อมในมือถือจอบ จะเข้าบ้าน ก็เข้าไม่ได้แม่ใส่กลอน ข้างในไว้
ทุลักทุเล พอดู กว่าจะเปิดประตูเข้าบ้านมาได้
น่าสงสารงูตัวนั้นมากเลย ถึงคราวชะตาขาด
แม่ก็บอกไม่ถูก จะบอกพ่อว่า อย่าฆ่าเค้า(งู)เลย ก็กลัวงูมันจะมาทำอันตรายลูกๆ
ได้แต่สงสาร พอพ่อ จัดการแล้ว พวกเราก็ช่วยกันแผ่เมตตาขออโหสิกรรม
แม่คิดว่า นี่ก็เป็นผล(อีก)อย่างหนึ่ง ของการที่ รอบ ๆ หมู่บ้านเรา ที่โดนถมที่ ถางป่า
พวกสัตว์เหล่านี้ เค้าก็ไม่มีที่อยู่ ก็ต้องเลื้อยไปหาอาหาร เข้ามาบริเวณบ้านผู้คน อย่างบ้านเรา
เฮ้อ!! ยังงัย ก็ขอโทษนะคะ คุณงู
แต่ที่แน่ๆ จอร์ช เป็นฮีโร่ คร้า!!
พ่อถึงกับออกปาก ชมเปาะ ว่า ยอดมาก แล้วก็ เออ... มีครั้งนี้แหละ ที่รู้สึกว่า
คิดไม่ผิดที่เอา จอร์ช มาอยู่ด้วยเ น๊อะ ^_^
