เมื่อเด็ก 6 ขวบ คิดบวก

   เมื่อเด็ก 6 ขวบ คิดบวก    

 

 

ใช่คะ เมื่อเด็ก 6 ขวบ แบบผักหวาน คิดบวก

ทำให้ผู้ใหญ่ (แบบแม่) อึ้งงงงงง  และ อายยยยย ไปเลย จร้า

เรื่องมีอยู่ว่า เย็นวานนี้ ก็เหมือนทุก ๆ เย็น ที่พอเรากลับถึงบ้านกันแล้ว

แม่ก็จะเตรียมมื้อเย็น พ่อ กับ ผักหวาน ก็จะปั่นจักรยานเล่นแถว ๆ หน้าบ้านนี้เอง

แต่ทีนี้ พอเริ่มโพล้เพล้ มืดแล้ว แต่เวลายังไม่ทุ่มเลย
แต่หน้าหนาวมันก็จะมืดเร็วแบบนี้แหละ

ผักหวาน ก็เข้าบ้านมา แล้วก็มาช่วยแม่ก๊อก ๆ แก็ก ๆ ในครัว

แต่พ่อบอกว่า พ่อจะไปเก็บเงิน ค่าโมเด็ม  ที่บ้านซอย 4

แม่ก็ อ้าว! รู้เลย  อีแบบนี้ มันก็ต้องดริ๊ง ยาวแน่อยู่แล้ว

แม่ชักเริ่มสีหน้า ไม่ค่อยพอใจ (เพราะเตรียมกับข้าวแล้ว)

แต่พ่อก็สัญญาเป็นมั่นเป็นเหมาะว่า เดี๋ยวกลับมาทันกินข้าวแน่

แต่ในใจแม่คิด  “ No Way” ซึ่งมันก็ตามนั้น

ที่ทำให้แม่ ปรี๊ดดดดดดด เพราะระหว่างที่เราเริ่มลงมือกินมื้อเย็น

แม่ให้ ผักหวาน โทรตาม  พ่อก็บอกว่าจะกลับแล้ว (ซึ่งพ่อก็ยังคงไม่กลับ)

แล้วผักหวาน ก็ยังบอกแม่ว่า ให้เก็บกับข้าวไว้ให้พ่อด้วย

ซี่งแม่ก็แอบหมั่นไส้  ผักหวาน อยู่ในใจเล็ก ๆ ว่ารักกันจริ๊งงงงงงงง 555

ผักหวาน จะรักพ่อม้ากกกกกกกก
รักแบบ ที่ว่าถ้าเรามองเราก็จะต้องว่า รักแบบไม่มีเหตุผล พร้อมอภัยให้ในทุกๆ เหตุผลของพ่อ

แต่แม่ก็ ปริ๊ดดดดดด แป๊ปเดียวแค่นั้นแหละ

เราก็มากินข้าว ที่เราช่วยกันทำ มีเมนู ยำไข่ดาว ผัดดอกกะหล่ำใส่หมูสับ แล้วก็

เมนูของผักหวาน ที่ช่วยกันคิดชื่ออยู่นาน ก็ไม่ลงตัว

แต่ผักหวาน บอกอร่อยมาก ชอบมาก เพราะทำกับมือ และปรุงด้วยของที่ผักหวานชอบทั้งนั้นเลย

มันประกอบด้วย  เห็ดหูหนู  หมูกรอบ (ที่แม่ทำเอง ได้สูตรมาจากป้าต๋อยเกศแก้ว ที่อร่อยสุดยอดดด 555)

วุ้นเส้น แครอท แล้วก็น้ำซุปใส  โรยหน้า ด้วย ต้นหอม และ คืนฉ่าย 

ผักหวานกินเปล่า ๆ อย่างเอร็ดอร่อย แต่แอบไม่หมด เพราะว่า ทำเองใส่ทุกอย่างเยอะเกิ๊น

แต่ไม่ใช่ปัญหา เพราะผักหวาน ก็ส่งต่อให้น้องชายจอร์ช สุดที่รักจัดการที่เหลือต่อ ไม่มีทิ้ง จร้า

วกเข้ามาที่ หัวข้อไดฯ วันนี้ ที่แม่บอกว่า ผักหวาน คิดบวก

ก็คือ แม้ว่า แม่จะปริ๊ดดดด ที่พ่อ ไปดริ๊ง (แม้จะเอางานมาบังหน้า 555)

แต่ผักหวาน ก็ยังห่วงพ่อ บอกให้เหลือกับข้าวให้พ่อด้วย

ทีนี้ พอตื่นเช้ามา กับข้าวทุกอย่าง ยังอยู่บนโต๊ะ โดยที่พ่อไม่ได้แตะเลย

(คงโดนลูกค้าจัดหนัก ถึงบ้านก็สลบเหมือด อดกินมื้อเย็น)

แม่ก็ มีการแบบว่า เรียกผักหวาน มาดู บอกมาดูนี่สิ

แบ่งกับข้าวไว้ให้พ่อ แล้วพ่อกินมั๊ย? ดูสิ!

ผักหวาน มาดูกับข้าวที่โต๊ะ แล้วก็เงยหน้าเล็กๆ ขึ้นมาดูแม่ แล้วก็ตอบแม่ว่า

“งี้พ่อ ก็หิวแย่เลยสิ”  แม่งี้ อึ้งงงงงงงง ไปเลย

อารมณ์ โมโห พ่อ หายเป็นปลิดทิ้ง แบบว่า อารมณ์ อายลูก มีมากกว่า

ทำให้แม่ร๊ากกกกกกกกกก ผักหวาน ขึ้นอีกเป็นกองงงงงงงง เลย อิอิ

ที่ผักหวาน ทำให้แม่ได้คิด  ได้อึ้ง   เหมือนได้สอนแม่เลยเน๊อะว่า

เราก็ลองเปลี่ยนมุมมองดูสิ  มันจะทำให้เราไม่ต้องทุกข์ 

ซึ่งแม่ก็รู้นะว่า  ผักหวาน ไม่ได้ตั้งใจสอนแม่หรอก

แต่เพราะ ความรัก ที่ผักหวาน มีให้พ่อ มันมากมาย
มันก็เลยทำให้ผักหวาน  คิดและพูดออกมาแบบนี้

รักลูกที่สุด ทั้งสองคน จ๊ะ

แม่เอง ....