วันหยุด

      วันหยุด     

  

  

17 – 18  กันยายน 2554

วันหยุดสุดหรรษา สำหรับใคร?
จะสำหรับใครก็ช่าง แต่สำหรับเรา ก็พยายามจะให้มันหรรษา ให้ได้ อะนะ
วันหยุด แบบว่าที่หยุด อยู่เฉย ๆ สำหรับแม่ นะ ลืมไปได้เลย
นานมากแล้ว ที่จะหยุด เพื่อจะอยู่กับตัวเอง ทำอะไร ให้ตัวเอง
อะไรแบบนั้น เพราะ 24 ชั่วโมง ใน 1 วัน 365 วัน ใน 1 ปี
ในชีวิตแม่ มีอยู่ 2 อย่าง คือ งาน กับ ครอบครัว เท่านั้น มาแต่ไหน แต่ไร แระ

 

เฉไฉ ไปไหนไกล มากล่าวถึง วันหยุด เสาร์ – อาทิตย์ ที่ผ่านมาดีกว่า
เริ่มจากวันเสาร์ ครึ่งเช้าก็ต้องนี่เลย ซักผ้ากองมหึมา

แล้วก็ชวน พี่ผักบุ้ง ไปถวายสังฆทานที่วัดหน้าบ้าน

ผักหวานไปด้วย เห็นเจ้าหมาน้อย ที่ไหน เป็นไม่ได้ ปรี่เข้าใส่
แต่มันก็น่ารัก นะ เจ้า ดำดำ ตัวเนี้ย

จากนั้น 11 โมง ส่งผักหวาน เรียนบัลเล่ต์
แล้ว วานให้นุกไปรับ ให้เพราะแม่มีนัดกับ ป้าเนียน และ ลุงสมศักดิ์
ไปฟัง ดร.สนอง วรอุไร บรรยาย ที่ รร.มันตรินี่
ก็เป็นอะไรที่ น่าสนใจ นาน ๆ จะมีโอกาส ฟังบุคคลที่มีชื่อเสียง
ก็ได้รับอะไรดีดี เป็นประสบการณ์ ที่ยอดเยี่ยมเลยทีเดียว
ต้องขอบคุณกัลยาณมิตร คุณป้าเนียน ไว้ ณ ที่นี้ ด้วยนะคะ
ที่มีสิ่งดีดี ก็มาบอกต่อกัน

ฟังเสร็จ ประมาณบ่ายสามกว่า ๆ ก็รับผักหวาน
แต่วันนี้ ผักหวาน อยากเที่ยวถนนคนเดิน จัดไป จ่ะ
ระหว่างรอ ไปเที่ยวถนนคนเดิน ก็มาหาอะไรเย็น ๆ กินกัน
สวีท วิ๊ดวิ๊ว กันไป 2 คน แม่ลูก

หมดไป 1 วัน ไวจริงวุ๊ย วันหยุดนี่ เวลาผ่านไปไวมั๊กๆ

วันอาทิตย์ ชิล ๆ  อยู่บ้าน เมื่อวานซัก วันนี้ ก็ต้องรีดละฮ่ะ
รีดผ้าอยู่ดีดี โทรศัพท์บ้านดัง นุกโทรมาบอก
โอขับรถชนหมา ตอนนี้ อยู่โรง’บาล  กรามหัก ต้องรอหมอเฉพาะทาง มาดู ว่าจะผ่า หรือไม่





เราก็เลยต้องพากันไปรับการ์ตูน มานอน ที่บ้านเรา
เพราะ นุกต้องเฝ้าโอ ที่โรง’บาล

ออกไปรับ การ์ตูน พร้อมส่ง พี่ผักบุ้ง เรียนไทย
พี่ผักบุ้งเลิก 5 โมงนู่นแนะ เราก็เลย พากันไปเล่นบ้านบอล ที่เซ็นทรัลฯ รอ

แล้วแม่ก็ต้องซื้อของ ซื้อนม สำหรับเด็ก ๆ ไปโรงเรียนวันพรุ่งนี้ 2 คน
เพราะที่โรงเรียนฯ จัดงาน ตานก๋วนสลาก ให้นักเรียนเตรียมข้าวสารอาหารแห้งไปร่วมด้วย

หมดวันอีกแระ ทำไมวันหยุดมันไวปานฉะนี้................................

 


 

PW and the gang

   PW and the gang   

15.09.2554

เย็นนี้ไปรับผักหวาน ที่โรงเรียน
พี่ผักบุ้ง ไม่มีเรียนพิเศษ
เลยโอ้เอ อยู่ที่โรงเรียน ได้นาน
ก็เลยปล่อยผักหวาน ได้วิ่งเล่นกับเพื่อน ๆ ที่ยังไม่กลับ 2-3 คน
สนุกเค้าหละ วิ่งจนเหงื่อโทรม
มาจิ๊กเอาน้ำแตงโมปั่นของ เจ่เจ้ ไปกินด้วย วิ่งไปด้วย
ห้ามก็ไม่ฟัง

 

ผักหวาน Happy มากกกกกกก
เห็นลูกมีความสุข แล้ว ทำให้เรายิ้มตาม
ทุกข์และลำบากแค่ไหน ก็ไม่หวั่น เพื่อนเค้าทั้ง 2 คน
รักที่สุด

สำหรับรูปนี้ ไม่มีคำบรรยาย
มันก็เป็นความสุขของเค้า เน๊อะ

โดยมี 2  คนนี้ เฝ้าอยู่ใกล้ ๆ
ดูสายตาของทั้งสองสิ เห็นแล้ว อยากจะละลาย
ร๊ากกกกกกก ที่สุด เช่นกันจ่ะ

Farewell Party

     Farewell Party     

09.09.2554

คืนนี้ มีงาน อำลา อาลัย เจ้านายย้ายไปรับตำแหน่งที่สูงขึ้น
รวมถึง เลี้ยงส่ง พนักงานที่เข้าโครงการ early  งานจัดที่ร้านตองตึง (หัวสนามบิน)  มีการแสดงหลายชุดมาก
Theme งาน เค้าแจ้งให้แต่งตัวแบบล้านนา แต่แบบว่า แม่มิสามารถ ก็ใส่ชุดธรรมดาพื้นๆ ไป

เนื่องจากงานนี้ พนักงานเกือบจะทุกคน มาร่วมงาน
ซึ่งหลาย ๆ คน เราก็ไม่ได้เจอกันนาน
สำหรับแม่ ทุกคนที่ได้เจอ คำแรกที่เอ่ยเหมือนกันแบบฟันธงไปเลย คือ

อ้วน !!!

ใจร้ายมากกกกกกกก แต่มันคือ ความจริง

ก็เลยเอารูปลงมาลงให้มันเห็นกันจะจะไปเลย
แบบที่ คุณป้า A บอกว่า ให้หมั่นดูรูปตัวเองตอนอ้วน ๆ ไว้เยอะ ๆ
เพราะมันจะเกิดแรงบันดาลใจ ให้ลดน้ำหนักไปเอง

แต่แม่อยากบอกป้า A ว่า ไม่ใช่แม่ไม่คิด ไม่มีแรงบันดาลใจ เรื่องลดน้ำหนัก นะ
แม่มีตลอดแหละ แต่มันทำไม่ด้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย
เกลียดตัวเองนัก เฮ้อ!!!!

แต่ว่า งานเมื่อคืนก็สนุกมาก (แม้จะร้อนไปหน่อย)
ได้กิน ได้คุย หัวเราะ เฮฮา ปาจิงโกะ 555
แล้วความอ้วนก็ยังคงมาเยือนเหมือนเดิม
เพราะอาหารบนโต๊ะเกลี้ยง ฟาดเรียบบบบบบบบบบบบ  ^^” 
(มีสั่งพิเศษเค้า ไข่ต้มยางมะตูมอีก 4 ใบ มาแกล้ม น้ำพริกหนุ่มอีกแหนะ)

แล้วเมื่อไหร่จะผอมละเธ๊ออออออออออ

 

อยากเขียน

    อยากเขียน    

ไล่อ่านไดฯ ของเพื่อนๆ คนคุ้นเคย และ ไดฯ ที่อยู่ในความสนใจของเรา
เพื่อสร้างแรงฮึด (ขนาดนั้นเชียว)  ให้เขียนไดฯ อีกครั้ง

แต่ไดฯของเรา ban2pak ก็ไม่มีเรื่องอะไรตื่นเต้นแปลกใหม่
ก็จะมีแต่ชีวิตประจำวัน ทั่วไปของพวกเรา
ซึ่งเมื่อก่อนยังพอมีเรื่องไปเที่ยว นู่น เที่ยวนี่
มาบันทึกบ้าง แต่เดี๋ยว พ่อ และ แม่ งานเยอะ หนัก เครียด

เด็ก ๆ โตขึ้นมาก แล้วก็เรียนหนัก  จึงไม่ค่อยได้ไปเที่ยวเล่นที่ไหน
แม้แต่บ้านปู่ บ้านย่า ยังไปกันไม่ครบทีม เหมือนเคยเลย
ส่วนใหญ่ พ่อ กับ ผักหวาน ไม่ก็พ่อเลยที่ต้องฉายเดี่ยว ได้ไป กัน
แม่ กับ พี่ผักบุ้ง อยู่โยงเฝ้าบ้าน ทำภารกิจ กัน

แต่ก็ยังอยากจะเขียน อยากจะบันทึก ไอ้เรื่องราว ชวนน่าเบื่อเหล่านี้แหละ
อันดับแรกเลยก็ต้อง ปัดฝุ่น กล้องถ่ายรูปก่อน
มันต้องมีรูปก่อนเน๊อะ ถึงจะบังเกิดแรงบันดาลใจ อิอิ

ว่าแล้วก็เปิดกล้องเลือกรูปก่อน
เรื่องราวไม่ร้อยเรียง แต่เน้น การบันทึก เรื่องราวที่อยาก
เริ่มจาก เซ็นทรัล ก็แล้วกัน อิอิ

เพราะว่า บ้านเรามีเซ็นทรัลแล้ว จร้า
มาเปิดเมื่อปลายเดือน มีนาคม 2554 นี่เอง
พวกเราก็ต้องไปฉลอง ซะหน่อย ไม่งั้น จะคุยกับเขาไม่รู้เรื่องงงงง 555

 

 

 

While waiting for her sister to see a doctor

  While waiting for her sister to see a doctor   

08.09.54

กลับถึงบ้านตอนเย็น พี่ผักบุ้ง บอกปวดตาขวา
แม่ขอดูปรากฏว่า เปลือกตาบนด้านใน น่าจะอักเสบ มีตุ่มขึ้น
สงสัยจะเป็นกุ้งยิง ซะละมั้ง  พี่ผักบุ้ง ได้ยิน แทบกรี๊ดดด
พี่ผักบุ้ง บอกไม่อยากเป็นกุ้งยิง  ก็เลยนัดกันว่าพรุ่งนี้เลิกเรียนเสร็จแล้ว ไปหาหมอกัน

09.09.54

ตอนเย็นใกล้เลิกงาน พ่อกริ๊งกร๊าง มาให้แม่ไปรับเด็ก ๆ เอง
พ่อบอกวันนี้มีประชุม ทั้งข้าวเช้า ข้าวกลางวัน ยังไม่ตกถึงท้อง
ตอนนี้ พ่อ อยู่เคียงดอย กับบรรดาพี่ ๆ
เป็นอันรู้กัน ว่า พวกเรา 3 คนแม่ลูกต้องจัดการชีวิตกันเอง 555

แม่บึ่งมอ’ไซด์ ไปรับผักหวาน จากโรงเรียนก่อน
แล้วก็วนไปรับ พี่ผักบุ้ง ต่อที่หน้าโรงเรียน เจ๊แก
แล้วก็ตรงไปหาคุณหมอตา ที่คลินิก

คนไข้เยอะมากกก รอนานมากกก
หมดไป 380.- บาท ได้ยาแก้อักเสบมากิน 1 ถุง
ยาหยอดตาทุก 1 ชั่วโมง 1 ขวด และครีมป้ายตาก่อนนอน 1 หลอด
แล้วคุณหมอก็ให้ได้ผ้าชุบน้ำร้อนประคบตาบ่อย ๆ

ให้กินยาและทำตามคำแนะนำคุณหมอ ให้ครบ 5 วัน
ถ้าแผลอักเสบที่เปลือกตา ยุบ ก็แปลว่าหาย
ถ้ายังไม่ยุบ ก็ต้องมาเจาะเอาหนองออก (แปลว่ามาเสียตังค์อีกรอบ ฮา...)